PASEN, EEN BIZAR CHRISTELIJK FEEST
Geplaatst: zo 27 mar 2016, 18:20
Pasen is het belangrijkste christelijke feest. Pasen is de dag waarop christenen vieren dat de jood Jezus weer tot leven kwam, nadat hij drie dagen eerder was gekruisigd (op 'goede vrijdag').
Het - lichamelijke (vleselijke) - weer levend worden van de jood Jezus (de wederopstanding) wordt door christenen (als geloofsfundament) letterlijk voor waar aangenomen. Het is de christelijke waarheidsclaim bij uitstek!
Het is voorstelbaar dat de directe volgelingen van Jezus die veel van hem verwachtten zijn dood niet konden verwerken (even aangenomen dat Jezus een historische figuur was) en a.h.w. bleven hangen in een ontkenningstoestand.
Maar het is niet te verdedigen dat honderden jaren later nog werkelijk wordt geloofd in Jezus' wederopstanding zonder dat er sterke twijfel rijst aan de intellectuele integriteit van de gelovigen in kwestie.
Welke geestesgesteldheid schuilt achter dit bizarre geloof? Niet slechts de boude ontkenning van de realiteit (elk leven eindigt met de dood) valt op, maar vooral ook de diepe wens dat het volstrekt onwaarschijnlijke toch waar is.
Dit wereldvreemde wishful thinking gaat zelfs zover dat de gehele persoonlijkheid van de mens Jezus door de gelovigen wordt toegeëigend om er vervolgens hun eigen verlangens en frustraties op te projecteren.
Deze onwaarachtige toe-eigening wordt zelfs opgeblazen tot een walgelijke aanbidding van de aan het kruis lijdende mens Jezus en tot het abjecte idee als zou zijn kruisigingsdood alle dwalingen van de gehele mensheid verontschuldigen.
M.i. maakt dit bizarre gedweep met het lijden van de mens Jezus het genieten van J.S. Bach's Johannes Passsion dan ook tot een verdacht genot.
Het - lichamelijke (vleselijke) - weer levend worden van de jood Jezus (de wederopstanding) wordt door christenen (als geloofsfundament) letterlijk voor waar aangenomen. Het is de christelijke waarheidsclaim bij uitstek!
Het is voorstelbaar dat de directe volgelingen van Jezus die veel van hem verwachtten zijn dood niet konden verwerken (even aangenomen dat Jezus een historische figuur was) en a.h.w. bleven hangen in een ontkenningstoestand.
Maar het is niet te verdedigen dat honderden jaren later nog werkelijk wordt geloofd in Jezus' wederopstanding zonder dat er sterke twijfel rijst aan de intellectuele integriteit van de gelovigen in kwestie.
Welke geestesgesteldheid schuilt achter dit bizarre geloof? Niet slechts de boude ontkenning van de realiteit (elk leven eindigt met de dood) valt op, maar vooral ook de diepe wens dat het volstrekt onwaarschijnlijke toch waar is.
Dit wereldvreemde wishful thinking gaat zelfs zover dat de gehele persoonlijkheid van de mens Jezus door de gelovigen wordt toegeëigend om er vervolgens hun eigen verlangens en frustraties op te projecteren.
Deze onwaarachtige toe-eigening wordt zelfs opgeblazen tot een walgelijke aanbidding van de aan het kruis lijdende mens Jezus en tot het abjecte idee als zou zijn kruisigingsdood alle dwalingen van de gehele mensheid verontschuldigen.
M.i. maakt dit bizarre gedweep met het lijden van de mens Jezus het genieten van J.S. Bach's Johannes Passsion dan ook tot een verdacht genot.