De tweestatenoplossing is de beste.
Geplaatst: do 04 dec 2014, 04:17
De Verenigde Naties heeft in 1947 een wijs besluit genomen, ik reproduceer het hieronder, zo boeiend is geschiedenis, alles werkelijk alles, is al eerder bedacht:
Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties
Resolutie 181
Van de Algemene Vergadering van de VN
Datum 29 november 1947
Nr. vergadering 128
Code A/RES/181 (Document)
Stemming Voor: 33 Onth.: 10 Tegen: 13
Onderwerp Arabisch-Israëlisch conflict
Beslissing Beëindiging van het Britse mandaatgebied Palestina
Creatie van een Arabische én een Joodse staat in Palestina.
Kaart verdelingsplan.
Kaart verdelingsplan.
Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 29 november 1947 behandelt het Toekomstig bestuur van Palestina, ook wel bekend als het verdelingsplan.
De resolutie stelt onder andere dat:
het Britse mandaat uiterlijk 1 augustus 1948 ten einde loopt en dat het Britse leger Palestina dan verlaten moet hebben;
er een Joodse en een Arabische staat moeten komen;
Jeruzalem en Bethlehem een internationaal statuut moeten krijgen;
vrouwen zowel actief als passief stemrecht moeten hebben in de beide staten;
de inwoners van Jeruzalem kunnen kiezen om te stemmen in de Joodse of in de Arabische staat;
de rechten van de minderheden in elke staat gerespecteerd moeten worden;
er vrije toegang moet zijn tot de heilige plaatsen;
Jeruzalem (indirect) onder bestuur van de VN moet komen.
De resolutie beschrijft ook welk gebied aan de Joodse staat, de Arabische staat en Jeruzalem wordt toegekend.
Gevolgen[bewerken]
De Palestijnse leiders wezen het plan af. Volgens hen was het een niet-wettige inbreuk op het recht van de oorspronkelijke bewoners. De Joodse leiding ging er wel mee akkoord, hoewel zij niet het bezit kregen van Jeruzalem. Na de aanname gingen Arabische Palestijnen de straat op en nam de burgeroorlog, die al aan de gang was, in alle hevigheid toe.
Zie ook[bewerken]
Resolutie 303 Algemene Vergadering Verenigde Naties
Resolutie 242 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Resolutie 476 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Resolutie 478 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Einde citaat.
We zijn nu ruim zevenenzestig jaar verder en nu komt België na Zweden tot de conclusie dat Palestina een staat zou moeten worden. Dat is redelijk laat of veel te vroeg, want het Palestijnse volk woont verdeeld over drie of vier suvccesvolle staten, is sterk verdeeld en heeft geen benul van definitieve grenzen met hun buren. Ga maar na: Jordanië nam een flink stuk Palestina in en daar wonen nu dan ook de meeste Palestijnen, het land erkende Israel, waar ook weer een heleboel Palestijnen wonen, idem in Libanon. En dan nog het handjevol Palestijnen, vluchtelingen in het droge en dorre Gaza. Land van de oorspronkelijke Gazanen. Gooi het maar in mijn pet, misschien dat een vredesconferentie kan helpen? Het is al vaak geprobeerd en nooit geslaagd. Waarom? Het bestaan van een Joodse staat lijkt het voornaamste knelpunt. Pas als alle Palestijnen en alle Arabieren dat erkennen, dat echt erkennen, het feitelijke bestaan van een Joodse staat, dan zou er vrede kunnen komen...
"
Resolutie 181 Algemene Vergadering Verenigde Naties
Resolutie 181
Van de Algemene Vergadering van de VN
Datum 29 november 1947
Nr. vergadering 128
Code A/RES/181 (Document)
Stemming Voor: 33 Onth.: 10 Tegen: 13
Onderwerp Arabisch-Israëlisch conflict
Beslissing Beëindiging van het Britse mandaatgebied Palestina
Creatie van een Arabische én een Joodse staat in Palestina.
Kaart verdelingsplan.
Kaart verdelingsplan.
Resolutie 181 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 29 november 1947 behandelt het Toekomstig bestuur van Palestina, ook wel bekend als het verdelingsplan.
De resolutie stelt onder andere dat:
het Britse mandaat uiterlijk 1 augustus 1948 ten einde loopt en dat het Britse leger Palestina dan verlaten moet hebben;
er een Joodse en een Arabische staat moeten komen;
Jeruzalem en Bethlehem een internationaal statuut moeten krijgen;
vrouwen zowel actief als passief stemrecht moeten hebben in de beide staten;
de inwoners van Jeruzalem kunnen kiezen om te stemmen in de Joodse of in de Arabische staat;
de rechten van de minderheden in elke staat gerespecteerd moeten worden;
er vrije toegang moet zijn tot de heilige plaatsen;
Jeruzalem (indirect) onder bestuur van de VN moet komen.
De resolutie beschrijft ook welk gebied aan de Joodse staat, de Arabische staat en Jeruzalem wordt toegekend.
Gevolgen[bewerken]
De Palestijnse leiders wezen het plan af. Volgens hen was het een niet-wettige inbreuk op het recht van de oorspronkelijke bewoners. De Joodse leiding ging er wel mee akkoord, hoewel zij niet het bezit kregen van Jeruzalem. Na de aanname gingen Arabische Palestijnen de straat op en nam de burgeroorlog, die al aan de gang was, in alle hevigheid toe.
Zie ook[bewerken]
Resolutie 303 Algemene Vergadering Verenigde Naties
Resolutie 242 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Resolutie 476 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Resolutie 478 Veiligheidsraad Verenigde Naties
Einde citaat.
We zijn nu ruim zevenenzestig jaar verder en nu komt België na Zweden tot de conclusie dat Palestina een staat zou moeten worden. Dat is redelijk laat of veel te vroeg, want het Palestijnse volk woont verdeeld over drie of vier suvccesvolle staten, is sterk verdeeld en heeft geen benul van definitieve grenzen met hun buren. Ga maar na: Jordanië nam een flink stuk Palestina in en daar wonen nu dan ook de meeste Palestijnen, het land erkende Israel, waar ook weer een heleboel Palestijnen wonen, idem in Libanon. En dan nog het handjevol Palestijnen, vluchtelingen in het droge en dorre Gaza. Land van de oorspronkelijke Gazanen. Gooi het maar in mijn pet, misschien dat een vredesconferentie kan helpen? Het is al vaak geprobeerd en nooit geslaagd. Waarom? Het bestaan van een Joodse staat lijkt het voornaamste knelpunt. Pas als alle Palestijnen en alle Arabieren dat erkennen, dat echt erkennen, het feitelijke bestaan van een Joodse staat, dan zou er vrede kunnen komen...
"