Kamerleden willen einde aan "zetels meenemen"

[nederlander1965]

http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Nederland/a ... kken.dhtml

Een kwalijke ontwikkeling. Kamerleden doen hun werk volgens de Grondwet "zonder last of ruggespraak". Over partijen rept de Grondwet niet. Er worden dus kámerleden gekozen en geen partijen.
Het doorzetten van dit rare voorstel betekent een verdere uitholling van onze democratie en een versterking van de verlammende, anti-democratische en verfoeilijke particratie.

[hagenaars]

Ach, wat is daar nu kwalijk aan? De versplintering lijkt mij ook niet zo erg wijs? Ik zie Plasterk nog niet slagen in zijn (?) opzet. Het is een wijd verbreid, maar onjuist oordeel, dat leden van de Staten Generaal geen structureel overleg met hun fractie zouden kunnen hebben. Ik heb het bewuste artikel even opgezocht:

Soms duikt nog wel eens het begrip 'last en ruggespraak' op. Dat is een verouderd begrip, dat tot 1983 in de Grondwet stond. Waar kwam dat vandaan en wat staat er nu in de Grondwet?
Huidige artikel

In hoofdstuk III (over de Staten-Generaal) van de Grondwet van 1983, artikel 67, derde lid, staat:

"De leden stemmen zonder last."

Bij de Grondwetsherziening van 1983 werd overwogen dat 'zonder ruggespraak' ten onrechte de indruk wekte dat Kamerleden niet met hun achterban, partij of anderen mochten overleggen. 'Rugge(n)spraak' werd toen geschrapt.

Het begrip 'zonder last' werd wel gehandhaafd. Het betekent: zonder een bindend mandaat. Ieder Kamerlid is vrij om te stemmen zoals hij zelf wil. Juridisch is binding aan bijvoorbeeld een regeerakkoord niet mogelijk. Dat geldt niet alleen voor tegenstanders in een fractie van zo'n akkoord, maar evenzeer voor degenen die vóór stemmen. Er kan wel sprake zijn van een politiek-morele binding. Einde citaat Parlement en Politiek.

[nederlander1965]

Die "last" is er wel degelijk. Dat blijkt wel uit het feit dat partijen vinden dat een kamerlid dat uit de fractie stapt, zijn zetel moet opgeven. Dat "uit de fractie stappen" is niet zelden een gevolg van afwijkend stemgedrag.

De fractiediscipline is één van de verlammende gevolgen van de particratie. Niet kamerleden maar partijen zijn de baas. Feitelijk telt onze Tweede Kamer slechts twee leden, de VVD en de PvdA. Afgezien van de huidige afwijkende samenstelling van de Eerste Kamer hebben de oppositiepartijen feitelijk geen enkele invloed. Als de coalitie ook in de Eerste Kamer de macht zou hebben, kan men de oppositie zonder meer negeren. Die kunnen net zo goed naar huis gaan.
Door de fractiediscipline stemmen beide partijen immers als één blok. Ik zie niet zo goed in wat dat nog met democratie te maken heeft, wetende dat het beleid van die partijen in achterkamertjes en op partijcongressen wordt gemaakt.

[hagenaars]

U haalt veel overhoop. Dat is prima, het houdt ons scherp.
1. Het hangt van de omstandigheden af of een kamerlid politiek en moreel zijn zetel zou moeten opgeven. Ik denk niet dat Plasterk sterk plast. Meestal verdwijnen zijn voorstellen waar ze thuishoren, in de prullenbak. Of mooi gezegd in een bureaula.
2.Een fractie is ontstaan uit de wens gezamenlijk enige invloed uit te oefenen. Niet onlogisch lijkt mij. De grap is natuurlijk dat eigenlijk niemand de baas is, er wordt na debat en advies gestemd, meer niet.
3.Hebt u de peilingen enigszins gevolgd, er komt vast weer een coalitie ( Ons stipje op de waereldkaart, Piet de Rooy De politieke cultuur van Nederland.) Piet schreef fijn leesvoer voor de komende feestdagen.
4. Gelukkig dat er nog achterkamertjes en openbare parijcongressen zijn. Zo houden we doorzichtigheid van de macht, tegewoordig vaak "transparantie" genoemd. Dat staat deftig.

Met inachtneming van het bovenstaande ben ik het met u eens kamerleden hebben een achterban, maar lastgevers zijn dat niet...