Vrijdenkersforum.nl

Dat lijkt mij niet, je kunt toch de morele waarden en normen toepassen zonder intuïtie?

Om waarden en normen toe te kunnen passen moet je er eerst over kunnen beschikken. En zonder emoties geen moraal.

De omgeving, de wereld biedt normen en waarden aan. Dat is een feit. De humanist en de vrijdenker zegt : http://spinoza.blogse.nl/log/spinozas-caute.html Onderzoek en behoud het juiste.

Jij kan het weten. Maar zullen we weer terugkeren naar het topic?

Dat lijkt mij een prima plan: " Verder benadrukten de gematigden éénzijdig het belang van de ratio en onderbelichten die van het gevoel, terwijl de radicalen de mens eerder als een dier met ratio zagen. Maw., zij erkenden ten volle dat de mens in eerste instantie wordt geleefd door zijn gevoel en niet door zijn verstand. Het verstand is de enige instantie die de mens heeft om zijn gevoelens bij te sturen, maar dat is het dan ook. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld Kant's cultus van de Absolute Rede. "
Je ziet de dilemma´s van de Romantiek om de hoek komen. De centrale rol van het gevoel. Wikipedia: "De romantiek was een stroming in de westerse cultuur die zich aan het einde van de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw sterk deed gelden in de kunst en het intellectuele leven van met name Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, maar ook in België en Nederland.

In de romantiek werd, in reactie op de Verlichting die eraan vooraf was gegaan, de subjectieve ervaring als uitgangspunt genomen. Hierdoor kwamen introspectie, intuïtie, emotie, spontaniteit en verbeelding centraal te staan."

hagenaars schreef:Je ziet de dilemma´s van de Romantiek om de hoek komen. De centrale rol van het gevoel.

Je zou de (gematigde) verlichter Rousseau aan het begin van de Romantiek kunnen plaatsen. Hij geloofde nog in een god en had een voorliefde voor de ongerepte natuur. Isaiah Berlin trekt in zijn boek "The Roots of Romanticism" (1965, 2000) een lijn van de Romantiek naar het fascisme.

De Radicale Verlichting ziet de mens zoals die is, wars van het wishful thinking dat de idealen van het fascisme en het communisme, maar ook van het heilige marktdenken kenmerkt.

Ik ben het eens met jouw laatste opmerking over de radicale verlichting. Ik weet niet of de Romantiek en de stromingen die wij fascisme noemen uit elkaar voortkomen. Verwantschap is er zeker.
Ik zou het marktdenken niet heilig noemen en evenmin een ideaal. Vraag en aanbod zijn postulaten uit de economie. Geen ideaal.

Wikipedia: " De vraag naar en het aanbod van economische goederen hangen ceteris paribus af van de prijs die ervoor wordt gevraagd. Bij een hogere prijs zal het over het algemeen zo zijn dat er (ceteris paribus) minder vraag naar een artikel is en meer aanbod. Andersom zal bij een lagere prijs de vraag toenemen en het aanbod afnemen. Door dit effect zal er bij de evenwichtsprijs vanzelf evenwicht komen tussen vraag en aanbod.

De wet van vraag en aanbod houdt in dat op een competitieve markt de prijs van een product tot stand komt onder invloed van het handelen van kopers (vragers, consumenten) en verkopers (aanbieders, producenten)."

hagenaars schreef: Vraag en aanbod zijn postulaten uit de economie. Geen ideaal.

Het basis postulaat van de economie als zou de mens een rationele beslisser zijn is niet valide. Niettemin varen politici er nogal eens blind op (maw. zien voorspellingen op basis van het huidige marktdenken als onwrikbare waarheden, als heilig dus).

Echte economen, ja, die zijn er, denken dat hun stellingen toetsbaar zijn en geen niet betrouwbare en niet valide beweringen. Dus geen opinies, maar echte stellingen...

Economie (uit het Griekse oikos (οἶκος), huis en nomos (νόμος), regel; letterlijk dus huishoudkunde) is een wetenschap die zich bezighoudt met de keuzes die mensen maken bij de productie, consumptie en distributie van schaarse goederen en diensten.

Traditioneel staat de filosoof Immanuel Kant voor de Verlichting. Daarbij wordt vaak vergeten dat Kant een god gelovige was wiens ethisch denken perfect samenvalt met de christelijke ethiek. Dwz. een ethiek waarbij het eigenbelang een negatieve connotatie krijgt. Dit nu, is in strijd met de werkelijkheid waarin het eigenbelang juist vaak een (veelal verhuld) leidend motief is.