hagenaars schreef:Ik ken het werk van Bomhoff vrij goed
Okay, dan weet je ook dat in zijn artikel Nederland, Zweden en Oostenrijk als de drie landen in Europa met een sterke corporatistische traditie worden genoemd!
Dus kom hier nu niet weer aan met dat voortdurende bagatelliseer van je.
hagenaars schreef:Je denkt toch niet dat er in Nederland bv., fascisme zou dreigen?
Nee, dat denk ik niet. Maar ik vind wel dat een wettelijk verbod op (vooral ambtenaren)stakingen een eventuele fascistoïde tendens eerder bevordert dan tegengaat.
Ik bagatelliseer Bomhoff en zijn alarm natuurlijk niet, maar hij zit er weleens naast natuurlijk. In Nederland kunnen ambtenaren staken, maar ze doen het niet, of zeer weinig.
hagenaars schreef:Ik gaf toch voorbeelden, bv. die ambtenarenstakingen, waar hij er naast zit?
Kennelijk heb je het artikel van Bomhoff niet gelezen: niet Bomhoff, maar ik noemde die ambtenarenstakingen. Bovendien verdraai je mijn woorden alsof ik beweerd zou hebben dat ambtenaren niet kunnen staken.
Ik heb het artikel gelezen. Maar ik kan het artikel in S en D nu niet meer krijgen, ik loop vandaag wel even naar de bibliotheek, tenzij jij de link nog een keertje plaatst. Als ambtenaren in Nederland kunnen staken, zelfs politiemannen en vrouwen, wat is dan zo corporatistisch aan Nederland? Is de SER corporatisch?
Inmiddels het artikel herlezen, ik vind de argumentatie enerzijds matig, Nederland is bv. niet corporatistisch omdat er relatief veel gesubsieerde sociale woningbouw is geweest. Anderzijds is Bomhoff niet bepaald duidelijk. Vindt hij ons landje nu wel of niet corporatistisch? Ik heb de definitie er even bijgenomen:
" Corporatisme als maatschappijsysteem is een model waar wetgevende macht aan burgervergaderingen wordt toegekend die economische, industriële, agrarische en professionele groepen vertegenwoordigen. In tegenstelling tot pluralisme, waar vele groepen strijden voor de controle van de staat, nemen in het corporatisme verscheidene onverkozen lichamen een beslissende rol aan in het besluitmakingsproces. Het is een politiek-economische leer, die probeert een middenweg te vormen tussen het marxisme en het kapitalisme, en die verwant is aan het solidarisme."
Ik kom dan tot de slotsom dat in Nederland een volwaardige democratische besluitvorming de norm is, maar het is een klein land met een traditie van overleg tot iedereen er vermoeid bij neervalt. Het kan pittiger...
Een niet erg corporatistisch landje als Nederland gelukkig is, kan natuurlijk geen corporatistische organen in stand houden. De leden van de raad gaan volledig hun eigen gang. Vakorganisaties, ondernemers groot en klein en de overheid en wetenschap kiezen zelf hun prioriteiten. En zo hoort het ook. De S.E.R. is een platform voor overleg, een goede zaak lijkt mij...
De heren uit de SER samenvatting hebben gelijk, er moeten nog wel een paar politieke oplossingen gevonden worden. Het gaat veel te langzaam, maar er is ook wel eens over de wereld gegaan, nog maar vijftien jaar geleden (Clinton kwam er speciaal voor naar Rotterdam!) dat The Dutch Model superieur was, weet je nog?
