hagenaars schreef:Ik denk dat Hans Jansen overigens ook wel weet dat er veel meer is dan die neiging tot schuld bekennen, dat de opgang van de Westerse wereld verklaart.
Nee, serieus, die prof. dr. Hans Jansen heeft elders uitgebreid over de beperkingen van de islam geschreven, zoals je weet. bv. in ' Eindstrijd' over de finale clash tussen het liberale Westen en een traditionele islam. Samen met prof. dr. Bert Snel. Dit is een collectie van kritische beschouwingen over de in de islamitische wereld gangbare oppositie tegen het vrije Westen,...
Toch even serieus, is niet het totaal ontbreken van kritiek, ruimte voor kritiek juist ook in maatschappelijke en culturele zaken, de voornaamste bron van de achterlijkheid die je overal in de Arabische en moslimwereld in ruime zin, zoals in Turkije en Iran ziet, te verklaren uit het onvermogen in te zien dat je er naast zit?
hagenaars schreef:is niet het totaal ontbreken van kritiek, ruimte voor kritiek juist ook in maatschappelijke en culturele zaken, de voornaamste bron van de achterlijkheid die je overal in de Arabische en moslimwereld in ruime zin, zoals in Turkije en Iran ziet, te verklaren uit het onvermogen in te zien dat je er naast zit?
Diezelfde achterlijkheid trof je aan in het christelijke Europa in een tijd die niet voor niets de donkere Middeleeuwen wordt genoemd.
Verder is het duidelijk dat Hans Jansen zijn verklaringen exclusief in de godsdienst zoekt, terwijl Floris Cohen een veel bredere scope heeft.
Is dat zo? Ik heb Prof. dr. Hans Jansen jarenlang meegemaakt en beperkt, nee dat is hij zeker niet. Hij beperkt zijn kritiek op de islam niet tot die religie, maar (en dat is terecht) tot de cultuur die daar uit voortkomt. Cultuurkritiek, dat zou ik het willen noemen.
En dan staat hij met zijn werk dus weer heel dicht bij Prof. dr. Floris Cohen.
Die Prof.dr.Hans Jansen heeft een leuk betoog dat niet veel afwijkt van dat van Prof.dr.Floris Cohen. Hij behandelt de kruistochten en Cohen het ontstaan van moderne wetenschappen. Komt Jansen te praten over falsificatie. Bewering: " Kunnen toegeven dat er iets mis is, is niet alleen heilzaam in de justitiële en religieuze sfeer. Het geeft een brede en algemene, niet te overbruggen intellectuele voorsprong.(...) Het (...) falsificatieprincipe (...) is een geseculariseerde vorm van de klassieke joods-christelijke schuldbelijdenis, zoals de Britse filosoof Roger Scruton al eens geschreven heeft. "
Waarna Jansen verder gaat over dit principe en zijn betoog over falsificatie een aanvang neemt.