Victor Onrust schreef:Het kenmerkende van religie is dat er een of andere vorm van "bovennatuurlijkheid" bij komt kijken
Oneens. Zie voor een illustratie hoe Albert Einstein over religie sprak als iets niet- bovennatuurlijks en niet-mystieks, maar als een authentiek gevoel van verwondering over de structuur van de natuur. Een citaat:
"Aanvoelen dat achter al het ervaarbare iets schuilgaat dat ons verstand niet kan bevatten, iets waarvan de schoonheid en verhevenheid alleen indirect en als een flauwe weerschijn tot ons kan komen, is religiositeit."
Hier bracht de evangelisch atheïst Dawkins in zijn boek 'The God Delusion' (2006) tegenin dat Einstein de term "religie" op een onjuiste manier zou gebruiken. Volgens Dawkins zou 'de overgrote meerderheid' van de mensen met de term "religie" iets bonennatuurlijks bedoelen.
Hier breng ik dan weer tegenin (het lijkt mij zinloos om voor de zoveelste keer te verwijzen naar mijn eerder genoemde bronnen) dat Dawkins als strijder tegen het "kwaad" de term "religie" probeert te annexeren voor zoiets banaals als het geloven in een abrahamistische god (kennelijk bedoelt deze operette figuur met 'de overgrote meerderheid van mensen' niet Einstein, noch de oude Grieken noch de Chinezen en al die anderen die volkomen los zijn van bijbel en god).
Kennelijk is de term "religie" in het gristelijke Westen zo'n beladen term dat het maar moeilijk is om "religie" als iets amoreels en uniek menselijks te onderkennen.
Oneens, hier ontgaat je de clou. Ieder mens beseft dat je je eigen leven niet in de hand hebt. Deze inherente onzekerheid omtrent het bestaan correspondeert uniek met existentiële angst. De onzekerheid in het dagelijks leven - zoals het mogelijk gebrek aan water- is niet existentieel, maar gerelateerd aan benoembare gebeurtenissen.Victor Onrust schreef:Ik ben zo vrij om existentiële angst in de eerste plaats op te vatten als twijfel aan de zin van het (eigen) (voort)bestaan. Angst over bedreiging van je bestaan zelf zie ik meer als "alledaags".
Troost je met de gedachte dat Dawkins ook geen diep begrip heeft van Spinoza's 'Ethica'. Dat blijkt maar al te duidelijk uit zijn hierboven vermeld boek. In plaats van in Spinoza een a-theïst avant le lettre te herkennen, noemt Dawkins daarin Spinoza een "pantheïst". Met dit duistere label tracht de in dit opzicht intellectuele hoogverrader Dawkins - en hij niet alleen - Spinoza in één klap onschadelijk te maken als zijnde een representant van Dawkins' eigen theïstische referentiekader.Victor Onrust schreef: Ik ken Spinoza maar oppervlakkig dus ik hoop dat je me eventuele fouten in het volgende niet kwalijk neemt.