De betekenis van Leo Polak

[hagenaars]

Ik wil het boek (morgen komt het binnen) eerst lezen. Dan volgt mijn commentaar. Ik zal ook de bundel van De Papieren Tijger bespreken.

[hagenaars]

Ja, maar die Bontje neme men niet serieus.

[fred neerhoff]

Ja, maar die Bontje neme men niet serieus.

Wat een originele opmerking!

[hagenaars]

Zeker en ik plaats dan het boekje over sexuele hervorming weer in het juiste perspectief.

[fred neerhoff]

Het "juiste" perspectief? Je lijkt Jan Bontje wel!

[hagenaars]

Je hoeft geen aanhalingstekens, hoor. Het feitelijk juiste perspectief en de volledige context. (Bontje is een pias.)

[fred neerhoff]

Kennelijk wist Van Berkel in 2005 toch meer van die dagboeken, want hij schrijft (pag. 212) :

"Uit zijn dagboek komt hij - voorzover we daar wat van weten - namelijk naar voren als een enigszins dwangmatig 'journalist', een neurotisch persoon bijna die eeuwig ontevreden was over wat hij van zijn leven maakte en nooit de welgemoedheid of euthymia die hij zichzelf tot lijfspreuk had gemaakt, wist te realiseren. Uiterlijk was hij opgewekt en optimistisch - nog in Leeuwarden en Sachsenhausen begon hij medegevangenen filosofie te doceren - maar inwendig knaagde de onzekerheid voortdurend aan hem. Hij kwam dan ook moeilijk tot publiceren: het tweede deel van zijn proefschrift was in 1921 zo goed als klaar, maar is bij zijn leven niet meer verschenen en een ander groot werk is nooit uit zijn vingers gekomen. De vrijheid die hij zijn hele leven lang heeft gehad, leek hem wel te verlammen; hij kon alles, maar omdat hij niet hoefde te kiezen, kwam er minder uit zijn handen dan bij iemand die moet woekeren met de tijd. Het is opvallend dat Polak pas rust vond in gevangenschap, toen de vrijheid hem omtnomen was en anderen voor hem kozen. Zijn einde was tragisch, maar het heeft zijn carrière gered. "

Naar het schijnt, heeft de humanist Piet Spigt al de zestig dagboeken van Leo Polak gelezen en heeft daar ook over gepubliceerd. Ik neem aan dat de historicus Van Berkel in zijn boek uit 2005 daar zijn kennis vandaan heeft als hij blijk geeft van de inhoud van die dagboeken te weten. Misschien heb ik er over heen gelezen, maar ik heb geen literatuurverwijzing naar Spigt (of anderen die de dagboeken hebben ingezien) kunnen vinden. Ik zou dat een onacceptabele omissie van Van Berkel vinden.

[hagenaars]

Ik ben geen groot kenner van het werk van Piet Spigt, maar je doet hem tekort als je hem humanist noemt. Hij was vrijdenker en later humanist. De eerste jaren na de oorlog waren crusiaal en vol strijd tussen de vrijdenkers en humanisten. (De hoeden en de petten. Piet was dan beslist een 'pet'). Vrijdenker onder de humanisten. Piet las alles, dus zeker ook deze dagboeken. Hij schreef ook veel en met name over de vrijdenkerij.
Ik ben intussen aan het boek van Van Berkel begonnen.

[fred neerhoff]

Het viel mij bij het lezen van Van Berkel's boek op dat hij zwijgt over Leo Polak's 'Sexuele Ethiek' uit 1936 (!) Zonder kennis van zijn dagboeken zou lezing daarvan Polak's anti-liberale, intolerante opstelling jegens anders denkenden direct aan het licht gebracht hebben. Zie ook http://hoeiboei.blogspot.nl/2012/04/de- ... an-de.html

[hagenaars]

Ik vind een polemiek over dit boek zinloos. Het is een inleiding tot sexuele hervorming, niet meer en niet minder.