Boekbespreking. Oikofobie of de angst voor het eigene.

hagenaars

Boekbespreking. Oikofobie of de angst voor het eigene.

Bericht door hagenaars »

Oikofobie of de angst voor het eigene. De auteur heet Thierry Baudet.



Ik heb het boekje met veel genoegen gelezen, voor een deel herlezen, omdat Thierry Baudet (T.B.) zijn columns in NRC-Handelsblad plaatste. Ik zal nu eerst het begrip `De angst voor het eigene' behandelen, dan zijn grootste omissie aangeven. En vervolgens de conclusie niet onderschrijven. T.B. schrijft goed, hij denkt helder, maar naast al dat genoegen blijft het een schotschrift, een pamflet. Waarvoor? Waar staat deze pamflettist voor? Dat blijft een beetje onduidelijk.
De angst voor het eigene is helaas geen goede term, niemand heeft namelijk angst voor het eigene, zoals veel mensen wel angst hebben voor vreemdelingen. Helaas is de wereld zoals die zich aan ons voordoet, sterk aan verandering onderhevig. De vraag is dan, hoe reageren wij op die veranderingen. Dat die veranderingen niet kunnen worden tegengegaan, staat vast. De globalisering doet zich voor. Arbeiders en managers worden geconfronteerd met concurrentie. De politiek, het rijk van de vrijheid staat sterk onder druk. Je kunt je niet meer opsluiten in jouw fractie en zo de boze buitenwereld in Irak, Afghanistan of Mali buiten de deur houden. De NATO, de EU en de V.N. bestaan. Het moslimextremisme is aanwezig, hier en in het Midden Oosten.
T.B. mist een groot deel van de ontwikkeling van de sociale wetenschap. Met name Norbert Elias, of het proces van de beschaving is hem onbekend. In dat werk zou hij gemakkelijk veel antwoorden op de door hem in de korte stukjes naar voren geworpen thema´s kunnen vinden. Waarom vinden we het doden van dieren naar, waarom willen we geen oorlog en waarom is roken taboe geworden. Terwijl het toch heel lekker is, om te jagen, een sigaar te roken of een militaire parade bij te wonen. Dat geldt ook voor stierenvechten, caféruzies met geweld of pornografie. Allemaal zaken die de conservatief opvallen, zonder dat hij een antwoord weet...
De angst voor het eigene, dus. Als je terugkomt van vakantie dan ben je niet de enige, miljoenen mensen gaan jaarlijks op vakantie in verre, vaak enge landen. En komen terug in Nederland, maar ze beseffen vaak niet dat al die reislust ons ook tot wereldburger heeft gemaakt. Het enge, vreemde Turkije bv. is voor veel Nederlanders, of ruimer gesteld Europeanen hun vaste vakantiebestemming. De gebeurtenissen daar staan hier op de agenda, terwijl we er weinig aan kunnen doen. We zijn wereldburger maar zonder macht of invloed. Willen we die macht een invloed wel, dan zit er niets anders op dan de E.U., de NATO en de V.N. erbij te nemen. Europa is geen vrije keuze meer, maar een harde noodzaak. Het eigene staat voortdurend onder druk. Je kunt je ogen niet sluiten voor Europa, het is er gewoon en grijpt in op het eigene. Niet omdat een Brusselse elite dat wil, maar omdat wij (collectief) dat nodig vinden. Het federale Europa kan niet meer worden weggedacht, T.B. heeft echt geen oplossing zonder E.U. Ik kom daar op terug als ik zijn Conclusie pagina 230 en volgend behandel.
T.B. weet niet goed wat hij wil. Uit de Euro, uit Europa, uit de greep van het vreemde en de vreemdeling, dichte grenzen? Geen concurrentie? Maar dan stort onze economie in elkaar. Zitten we met een harde gulden op een houtje te bijten. Ondergoed van Jansen en Tilanus, degelijk spul, maar wel erg duur...Het eigene staat onder druk, zeker, maar zonder die druk is er geen bestaan meer mogelijk. Het is niet de elite die ons stuwt, wij zijn het zelf, de wereldburgers. De angst voor het eigene, die zit in onszelf, rijk en arm...
Het Europese project is een groot succes, de vruchten die we er van plukken, ga eens naar de supermarkt en probeer je voor te stellen, hoe die er uit zou zien zonder Europa, zonder de E.U. Het idee op pagina 53 met de internationale PIN-pas, waarna de Euro uit ons leven kon worden weggedacht, is echt te mal voor woorden, zonder garanties komt er echt geen buitenlands geld uit de geldmachine. Die PIN- pas zal niet werken, zonder Frankfurt, de rente besluiten en de Europese regelgeving. De conclusie op pagina 58 tot en met 60 is onlogisch, onuitvoerbaar en zeer schadelijk voor alle Nederlanders, die er dan ook in overgrote meerderheid niet voor kiezen. De S.P. en de P.V.V. zullen samen nooit een regering vormen en als zij dat zouden overwegen, stel dat, dan hebben zij nog maar hooguit een vijfentwintig procent minderheid. Het blijft onduidelijk wat T.B. eigenlijk wil.
In het volgende groepje stukjes behandelt T.B. de voortgaande immigratie (en de daarbij horende, maar kwalitatief van andere orde, de emigratie.) Hij komt in zijn conclusie niet veel verder dan wat ironische opmerkingen over de multiculturele samenleving. Dat geldt trouwens zeker voor het daaropvolgende hoofdstuk, het proces tegen Wilders. ik ben het uiteraard met hem eens, maar wat wil hij nu? Kritiek op immigratie mag van mij en inmiddels ook van de rechtelijke macht, Nederland kent geen gevangenissen met opgesloten critici...Gelukkig maar.
T.B. maakt zich zogen over de partijcultuur in Nederland, toch kan ieder die dit wil bij ons in de regering komen, burgemeester worden of raadslid. Ik vind onze partijcultuur zo gek nog niet. Het heeft iets eigens, al die partijtjes met hun aanhang, hun eigenaardigheden. het systeem is weinig rationeel, erg ouderwets, maar het werkt wel. Dat moet ook T.B. toegeven. Hij geeft geen conclusie, het blijft bij een gematigd conservatisme. De laatste woorden zijn: "...kritiek op op het modernisme en een bezorgdheid over de ontworteling die het moderne leven met zich meebrengt." Wat u zegt...
Het volgende hoofdstuk heet Modernisme en ontworteling. Het bevat allerlei grappige waarnemingen en weer geen samenhangende analyse of conclusie. Het zijn zoals ik boven aangaf sociologische bevindingen zonder theorie of samenhang, Jammer.

Ten slotte: de Conclusie, we staan voor een historische keuze, zegt T.B., elke voorzitter zal zo een vergadering van zijn partij openen. Wat u zegt, een historische keuze, elke dag weer. Maar dan wordt T.B. toch ernstig, hij wil ons waarschuwen. De nieuwe middeleeuwen dreigt. Zou het echt? , denk ik dan. De spanning tussen de kosmopolitische elites en het gewone volk, het is alsof ik Wiegel hoor spreken...Hij T.B. verwacht een toename van die spanningen. Ik niet. Een nieuwe standenmaatschappij, toe maar, gelooft je het zelf...? Zullen mensen steeds verder ontwortelen? ik denk het niet.
Plaats reactie