Discussie bernard3

Tree Fhinker
Berichten: 317
Lid geworden op: wo 25 mei 2016, 23:11

Discussie bernard3

Bericht door Tree Fhinker »

Dit topic open ik om een discussie van elders hier verder te voeren.
bernard 3 schreef: Beste IRHuman je schrijft een hele boterham, maar wel eens interessant om er even te blijven bij stilstaan.

Vooraleer op uw schrijfsel te reageren zou ik toch eerst de nadruk willen leggen op het juist of overeenstemmend gebruik van bepaalde termen en/of uitdrukkingen, zodat we op dezelfde lijn zitten bij het gebruik ervan.
Zoals eerder, inderdaad. Laten we bij de betekenis van woorden blijven, en niet gaan goochelen er mee.
Eerst en vooral zou ik er de nadruk willen op leggen dat er een duidelijk onderscheid bestaat tussen iemand (of een groep) die beweert iets of iemand te zijn en hen die door hun gedrag en houding feitelijk en werkelijk aanspraak kunnen maken van te zijn wat ze beweren te zijn.
Je doelt hiermee op mensen die zeggen christen te zijn, maar niet de tradities strikt volgen en dergelijke? Tsja. Heel eerlijk gezegd vind ik dat een dilemma. De ene kant in mij zegt, "huichelaars". Want men zegt ergens in te geloven, maar meent zelf te kunnen bepalen hoe je een goed volger bent. En dan "geloof" je niet echt, denk ik dan. In ieder geval niet in dat wat je zelf zegt te geloven. En men maakt zich er makkelijk af. Hiermee heb ik dus meer respect voor de "die hard" gelovige die het ook waar maakt en zich er geheel aan over geeft. Echter, die overgave gaat gepaard met het risico dat die persoon ook het gedachtegoed gaat uitvoeren. Vaak gepaard met een ernstige vorm van afzondering, vervreemding, wantrouwen, etc. naar alles dat niet deel uitmaakt van "zijn/haar" "wereld".

Afhankelijk van de religie kan dit zorgen voor veel ellende. En dan kun je IS-achtige taferelen krijgen.

Aan de andere kant is een "lossere" manier van "geloof" minder bedreigend, en men is beter voor "rede" vatbaar. Er zijn velen die zich Christen noemen(of moslim), maar eigenlijk helemaal niet volgens "het boek" leven. Dit maakt "samenleven" wel stukken makkelijker/aangenamer. Vaak wordt men ook verplicht om zich als "christen" of "moslim" uit te geven omdat de omgeving het min of meer eist. Men wil geen schande zijn in de "gemeenschap". Denk wat je wilt, maar dat wat "men" wil krijg je dan. Zolang "men" er maar niet achterkomt. En dat toneelstuk meespelen vind ik een groot probleem. Het houdt namelijk de macht die de "religie" heeft in stand. En dwang en onderwerping faciliteren vind ik een zeer kwalijke zaak. Het is een mentale gevangenis.


Een Christen (of een christelijke groep) is een praktiserende volgeling( een discipel) van Christus en is dan ook iemand die aanvaardt en in de praktijk brengt hetgeen Christus van hem, hen of haar vereist . Het Christendom is dan ook de gezamenlijke groep die een dergelijk gedrag en leer ondersteund en in de praktijk brengt.
Ik heb zelf geen probleem met "volgers" van Christus. Of Christus (maar beter gezegd Jezus) bestaan heeft trek ik niet in twijfel. Bewijs heb ik niet ervoor, maar zie geen reden voor zijn niet hebben bestaan. Het is geen issue voor mij. Ik neem gerust aan dat Jezus heeft bestaan, dat hij een bijzonder mens was neem ik ook aan. Charismatisch, zeer wijs en een visionair. Allemaal geen probleem. Af en toe zie je ook dat er mensen zijn die overal ver boven uitsteken, de "wereld" beter begrijpen, mensen beter kunnen inschatten, etc. Zo was er ook Darwin, Einstein, Gandhi, Nelson Mandela, etc. In het positieve spectrum. Maar ook de tegenhanger hiervan komt voor. Hitler, Dzjenghis Kahn, Baby Doc, Stalin, etc.

De wereld is technologisch en mentaal wel enorm vooruitgegaan in de eeuwen. Dat komt niet door de massa. De massa is simpel, is enkel bezig met kleine dingen, vaak ook vooral met het eigen egootje bezig. De massa bestaat uit de welbekende "schapenkudde".

De 'wereld is niet vooruitgekomen door de massa, maar door die enkele visionair die zo nu en dan voorbij komt. De wereld word soms "slechter" door de "donkere" tegenhanger van deze af en toe voorkomende visionairs. De massa is hierin enkel een schaakstuk, en verder betekenisloos.

De massa is juist gebaseerd op mensen die niet te veel verandering willen. Ze hebben hun plek gevonden in de omgeving min of meer. En elke verandering betekent aanpassing en de mogelijkheid van verandering, waardoor men opnieuw een plek moet vinden. De massa is meestal moeilijk te bewegen en heeft meer zoiets van "laat maar zo".

De massa is als een plant. Zelf kan het niet veel, het is overgeleverd aan de omstandigheden. Het is afhankelijk van een externe macht die het plantje in het licht zet of in de schaduw, In goede grond of slechte grond. Afhankelijk van die externe macht zal het opbloeien of verzwakken en afsterven.

Die externe macht heeft de mensheid nodig om vooruit te komen. Die externe macht zie ik niet in een letterlijk externe macht van een wezen dat volledig los is van de mensheid, maar in de persoon van visionairs als eerder genoemd. Enkel, de massa "naait elkaar op". De massa ziet iemand die z'n kop boven de rest uitsteekt niet als visionair. De "visionairs" worden vaak juist door de massa voor van alles uitgemaakt, belachelijk gemaakt. De massa is een kudde dier dat liever meedoet dan tegenspreekt. De massa is laf.

Dat Jezus een dergelijk visionair was neem ik zo aan. Zonder probleem, dat men er een opperwezen aan koppelt gaat mij veel te ver. Ik zeg niet dat dat opperwezen niet bestaat, ik zie er enkel geen grond voor. Wat mij betreft beschouwen we de visionair als opperwezen. Niet almachtig en alwetend, maar desalniettemin superieur aan de massa.
Uw bewering dat het christendom ooit heel veel macht had is dan ook volledig fout.
Nee, christendom als instituut had ooit veel macht. Die macht werd gegeven door de ondersteuning/onderwerping van de massa.
Niet het christendom had veel macht en heeft ooit mensen verdrukt, verknecht vervolgt en vermoord; want zij waren nu juist de slachtoffers van hen die de geboden en de voorschriften van Christus met de voeten traden (en treden). Het waren bepaalde religieuze groepen die beweerden christenen te zijn ( en zich dan ook Christenen noemden) maar in de praktijk feitelijk er op uit waren om macht en invloed te bezitten en hun (menselijke) ideeën en wetten aan anderen op te leggen.
Op die manier heb je gelijk. Een christen hoeft in mijn ogen niet eens de bijbel te volgen om christen te zijn. Je kunt volgeling van Jezus zijn en hem als visionair volgen en waarderen zonder dat er een god bijgehaald wordt, Anderen die over Jezus schreven koppelen dat er aan. Of Jezus zelf heeft beweerd dat er een opperwezen is, dat is maar de vraag. Hoewel het in die tijd zeker niet ondenkbaar was aangezien men bij gebrek aan kennis dit een redelijke verklaring vond, en het een beetje een al eeuwenlange trend was dat zo te doen. Maar het gedeelte Christen duidt op de "gezalfde" als ik me net vergis, wat los staat van god in wezen. Maar dat is het gedeelte waar de bijbel er iets bovennatuurlijks van gaat maken. In wezen zou je dan moeten spreken over Christenen, of jezuisten eigenlijk. Jezuist zou ik kunnen zijn, daarmee erken de visionair, niet het opperwezen dat er bij gehaald wordt dan.
Net zoals in andere zaken o.a. filosofie, politiek sport… enz. kan men zich enkel volgeling van iets of iemand noemen als men onvoorwaardelijk de grondbeginselen en basisvoorschriften van dat iets of iemand aanvaardt en in de praktijk brengt. Er bestaan veel religieuze groepen doch niet allen zijn dienstig aan Christus; de God van Israël,


Dat is dus het punt, was Jezus God? Of de afgezant van God, of een visionair aan wie men God toeschrijft. Dat is de vraag. De visionair is iets dat binnen de grenzen van natuurwetten goed te ondersteunen/onderbouwen is. De God of afgezant van God, is waar het de grenzen ver overschrijdt. En is binnen de bestaande kennis niet te onderbouwen/ondersteunen. Enkel bij iets dat daar buiten valt, ver daar buiten.

En wanneer je met kennis niet kunt onderbouwen/ondersteunen, dan rijst de vraag, "waarom zou je dat aannemen?" Daar moet dan toch echt een zeer goede reden voor zijn. Het enkel mogelijk maken van het opperwezen is inzichzelf een zeer zeer slechte reden. Want dan kun je dat met alles doen, en dan wordt elke claim hoe raar ook, van wie dan ook valide.

Als je dat doet, dan kun je niet meer zeggen dat geloven dat kabouters en elfjes bestaan belachelijk is, want je eigen logica maakt dat "geloof" net zo valide.

doordat ze zich enkel houden aan voorschriften en wetten die door mensen zijn opgesteld. Waarbij de ene weliswaar al meer dan de andere aanleunt bij de voorschriften van de God van Israël
Juist een boek waar in het woord van God staat maakt het een twijfelachtig. Er zijn echt veel betere manieren voor een almachtige god om zich kenbaar te maken. Een boek is wel de minst aannemelijke. Helemaal als het geschreven is door mensen. En gezien de vele tegenstrijdigheden die bovenkomen wanneer je er over na gaat denken is het ook overduidelijk dat het van mensen komt, en niet van een god.

Wanneer het boek was ontstaan, en niet was geschreven door mensen en in een schrift/taal die op "onverklaarbare" wijze door iedereen begrepen werd/wordt? Een ons vreemde taal die we toch allemaal kunnen lezen en begrijpen? In een boek dat lijkt op een boek, maar de inkt is niet te wissen, het papier brandt niet, het is een onvernietigbaar boek? Dan zou dat een goede reden zijn om een opperwezen dat volledig buiten onze natuurwetten staat te gaan suggereren. Want het boek zou moeten branden, maar brandt niet. Het boek zou niet door iedereen te lezen moeten kunnen zijn, toch kan het. De inkt zou moeten gaan vlekken als het nat wordt, maar herstelt zichzelf weer. Dat bewijst dat er iets bijzonders is met het boek.

Maar het is niet het geval. Het boek staat enkel vol met verhalen over onverklaarbare gebeurtenissen, maar zonder enig standhoudende ondersteuning zou je het echt niet moeten willen zien als enkel verhalen. Want feitelijk zijn het enkel verhalen, meer is er echt redelijkerwijs niet van te maken. En boeken met bijzondere verhalen zijn er in overvloed, ook voordat de bijbel er was waren die verhalen er al heel heel lang.

en het daardoor meer lijkt op het christen zijn . Maar eerstgenoemden zijn daardoor nu juist de gevaarlijkste om humanisten als u te doen geloven dat ze werkelijk Christen organisaties of groepen zijn , maar wat in feite door hun gedrag verre van juist blijkt te zijn.
Tsja, de wolven in schaapskleren? Wat als die iets dergelijks over jou beweren? Wie moet ik dan geloven? Wie heeft het bewijs voor het gelijk?
Wat je dan ook verkeerdelijk doet besluiten dat het Christendom de oorzaak is van de vele door u opgenoemde problemen , conflicten of lijden in de wereld.
Maar waar zeg ik dat? Dat zeg ik namelijk niet. Ik zeg dat het "slechte" komt van mensen. Maar weet je? Ik zie goed en slecht als zeer relatieve woorden. De absoluutheid die er van uitgaat onderken ik niet. Waarom? Iets is pas slecht als je er een moraliteit aan toewijst die absoluut bewezen is en er onomstotelijk vast staat. Ik heb problemen met woorden als goed en slecht. Zolang die absolute moreel niet onomstotelijk bewezen is, moet je je goed realiseren dat die woorden verkeerd gebruikt worden. Men denkt niet na bij wat men zegt.

Iets is niet goed of slecht. Men vindt dat iets goed of slecht is. Het is enkel goed of slecht in een bepaald kader of een bepaalde visie.

Dus in die termen doe ik niet. Niet bewust in ieder geval.

Het zijn dus mensen die "goed" of "slecht" doen(om even verder te gaan waar ik was gebleven). Mensen doen de verschrikkelijkste dingen elkaar aan. Die "slecht" te noemen zijn. Maar daar komt de crux. Wanneer de "religie" het voorschrijft(dus de moraliteit geeft) is het ineens niet meer slecht. Een ongelovige vermoorden is dan ineens niet meer slecht als de religie het voorschrijft. Het is juist goed.

Jouw goed is mijn slecht. De religie faciliteert veel "slecht" door het "goed" te noemen. Ik kan jou zeggen dat ik je slecht vind omdat je 'ongelovigen" anders behandeld dan gelovigen. Maar jij kan zeggen vanuit je religie, "Nee dat is niet slecht, het is juist goed. Kijk maar hier staat het, en dat is mijn moraliteit". Zo is religie bij uitstek de "tool" om mensen "slechte" dingen te laten doen, door ze te laten "geloven" dat het goed is.

Begrijp je me een beetje?
Het Christendom leert gehoorzaamheid aan Christus en verdraagzaamheid en liefde tegenover de naaste , zelfs tegen zij die je vijandig gezind zijn. Kortom; gehoorzaam Christus en doe aan een ander wat je wenst dat de ander aan of met jouw zou doen.

Kleine aantekening, dat met eigenlijk zijn, "Gehoorzaam aan dat wat men toedicht aan christus" Toch?
Doch als dan anderen die BEWEREN christenen te zijn zich daaraan niet storen kan dit bezwaarlijk op de rekening van het Christendom geschreven worden
Maar iedereen mag toch iets toedichten aan christus? Want elke claim is toch valide als je geen eisen stelt aan de validiteit? Wat maakt wat jij aanneemt als het woord van christus meer valide dan wat een ander toedicht aan christus? Als je geen eisen stelt aan een objectieve validiteit, mag je de claims die een ander toedicht aan hetzelfde niet "invalide" noemen.

Met andere woorden, Iedereen mag toedichten aan christus wat hij/zij wil, de claim wordt er niet minder valide door. En door die eigen toedichting te volgen kan iedereen die maar wil zich valide christen noemen. Ook al ligt dat wat men aan Christus toedicht mijlen ver uit elkaar.

Jij hebt niet meer recht je christen te noemen als de christenen die jij geen christenen noemt.
Een ander verkeerde inschatting van uwentwege is het feit alsof de Godheid op vandaag op elk moment dat een schepsel een verkeerde keuze maakt zou moeten ingrijpen.


Nee, niet moeten. Van mij niet. Kan denk ik ook niet want ik ben niet overtuigd van het bestaan ervan. Maar ga je die God een God van rechtvaardigheid, liefde, en "goed"heid noemen. Dan schept dat verplichtingen. En dan zou het moeten ingrijpen elke keer ja. Want de 1 onverklaarbaar genezen en de ander kapot laten gaan is niet rechtvaardig. Uberhaupt zoveel ellende laten gebeuren is niet erg liefdevol.

En het gaat hier niet om een god waar dat voor onmogelijk is. Want het is een alwetende god en een almachtige god. Dus er is geen sprake van niet kunnen ingrijpen, maar er is echt sprake van niet willen ingrijpen. En dan kan je dus zien hoe "menselijk" de bijbel is, ofwel, hoe duidelijk de bijbel en de verhalen en het hele godconcept door mensen is bedacht. Want het is niet sluitend, het zit vol gaten en tegenstrijdigheden.

Men probeert het op te vangen met "god's wegen zijn ondoorgrondelijk", of "Hij maakt het allemaal weer goed in het hiernamaals" en dergelijke. Maar dan wordt weer het antwoord afgeschoven naar iets buiten ons, waar we maar vertrouwen in moeten hebben, zonder enige vorm van strohalm om aan vast te klampen. Blind vertrouwen, zonder enige hint van validiteit. En een boek dat het woord van god zou moeten zijn, ofwel het goddelijke boek, wekt niet erg veel vertrouwen wanneer het vol staat met menselijke fouten.

Snap je mijn argumentatie?
Het Christendom leert dat de mens geschapen werd met inzicht en een vrije keuzemogelijkheid (een dier heeft dat niet).

Ho even. Waar is je onderbouwing hiervoor? Waarop baseer jij dat een dier geen vrije keuzemogelijkheid heeft? Dat naast de stelling dat je de mens buiten het dierenrijk stelt. Waar is je onderbouwing daarvoor? Er is enorm veel onderbouwing voor het tegendeel. Die enorme berg daadwerkelijk testbaar en onderzoekbare ondersteuning valt onder de evolutie theorie. Hoewel niet 100% rond(we zijn nog steeds aan het ontdekken) zie je wel duidelijk de overduidelijke contouren van een cirkel(zogezegd). Er zit een gaatje hier en daar, maar steeds meer gaatjes worden gedicht. Jouw stelling is gebaseerd op iets dat zo lek is als een mandje(sorry dat ik het Zeg, maar iets anders kan ik er echt niet van maken).

Een koe is een dier, een vogel is een dier. Die twee verschillen meer van elkaar dan wij van de chimpansee(ook een dier). Genetisch zijn we bijna identiek. We zijn dieren, daar kunnen we echt niet omheen. Het feit dat we bovenaanstaan qua ontwikkeling maakt ons enkel tot "best ge-evolueerd", maar niet minder dier.
Door de mens deze eigenschappen toe te bedelen heeft de Godheid zijn eigen almacht beperkt zodat de mens de mogelijkheid maar ook de verantwoordelijkheid en de consequentie ( voor hemzelf maar ook voor zijn medemens) draagt van zijn eigen keuzes.


Daar zou je alleen een klein puntje hebben wanneer de mens niet van voedsel afhankelijk zou zijn. Want verantwoordelijkheid ergens over krijgen en het nuttigen er van wegens de onoverkomelijke noodzaak aan voedsel zijn 2 ver uit elkaar staande dingen. Dan zou dus de enige weg naar God zijn vanaf de geboorte verhongeren en sterven. Anders heb je gezondigd. En volgens de bijbel zijn we uit zonde geboren, maar dat was een andere zonde, toch? Maar dat daargelaten. Uit zonde geboren worden, en gemaand worden dit recht te zetten is onmogelijk. Want we moeten zondigen(sexualiteit, en eten) om de soort in stand te houden. Dus we moeten tegen God's wil in gaan om hem te kunnen dienen?

Ook daar weer een enorme tegenstrijdigheid.
En bepaalde consequenties zijn op vandaag reeds merkbaar , maar andere zullen in de toekomst duidelijk worden. Want pas aan het einde van de wedstrijd worden de definitieve prijzen uitgereikt en ook dit is van toepassing bij de mens. Pas bij het eindoordeel wordt de definitieve afrekening gemaakt ; ofwel het eeuwig leven ofwel het voor eeuwig niet meer bestaan.
Daar zie ik nergens goede onderbouwing voor. Het is een simpele aanname zonder enige onderbouwde ondersteuning. Stekeblind vertrouwen.
Dit is dan ook het essentieel onderscheid tussen een humanist- evolutionist en dus geëvolueerde aap .Voortgekomen uit het niets en teruggaand naar het niets.

Bij volledig ontbreken van enige gegronde ondersteuning voor het tegendeel is er ook geen enkele gegronde reden om ervan uit te gaan dat het niet zo is. Willen dat het anders is, is geen goede reden.
Wat feitelijk betekent dat zulk een leven geen enkele waarde heeft en zodoende totaal zinloos is

Over de zin van het leven valt te discussieren. Er van uitgaan dat zonder god er geen zinvolheid is aan het leven is een stelling die bergens op gebaseerd is. Ik kan zo vele scenario's zonder god bedenken waarin leven ook zinvol is, en dan nog niet eens de persoonlijke zin.

Stel; Er is een planeet ver van hier met een civilizatie die 5 miljard jaar technologische voorsprong heeft op ons(als jij iets "los van ons" mag gebruiken, mag ik dat ook)en. Deze civilizatie wil alles weten, en experimenteert er lustig op los. Zo hebben ze ooit ook hier een experiment gestart door leven te "kickstarten". We worden al 4,5 miljard jaar geobserveerd door ze, (vandaar al die ufo's weet je wel :)). Heeft ons bestaan dan zin? Ja, voor hun is het enorm zinvol.

Dus je stelling "zonder god is het leven zinloos" is bij deze dus ontkracht.

Maar daar naast. Heeft leven wel zin met een God? Waarom dan? Wat heeft het voor zin voor God? Want weer wordt het antwoord verschoven.
Wat heeft god voor zin dan? Want als ons bestaan zinloos is zonder het bestaan van een opperwezen? Dan is het bestaan van god geen zinloos zonder een opperwezen boven hem. Waar je de zingeving verschuift naar God heb je de consequentie dat god zelf zinloos is wanneer er niks boven god gaat.

Weer een gapend gat in de theorie dus. Snap je wat ik bedoel? Je kunt wel blijven schuiven dan.


want alles wat men gedaan, gedacht of neergeschreven heeft verdwijnt totaal in nevelen van de tijd ; Het is alsof je nooit bestaan hebt.

Daarentegen is het leven van een Christen wel zinvol en dit niet om hetgeen hij gedaan, gedacht of neergeschreven heeft, want ook dit verdwijnt in de nevelen van de tijd. Maar omdat hij als christen kan betrouwen op het feit dat als een wezen in staat is om een mens te scheppen dit wezen dan ook in staat is om dit een tweede maal te doen. En dit wezen, Christus, heeft deze opstanding niet enkel beloofd maar dit dan ook bewezen door naar deze aarde te komen , te sterven en na drie dagen op te staan.

En wat nu uw voorstel “1 jaar geen goden, 1 jaar geen religies. 1 jaar allemaal gelijk, gewoon mens.” betreft.

Welnu je bent best wat laat, want dit experiment werd in het verleden al door velen uitgevoerd en dit niet enkel voor 1 jaar maar zelfs meerdere decennia lang.
Denk maar aan Mao, Lenin, Stalin …. en zie maar eens wat voor schitterende resultaten dit voor de mensheid en de onderlinge vrede heeft teweeggebracht[/quote]

En dan nog iets anders. Waarom moest god de mens scheppen? Wilde hij de ook altijd al bestaande zielen die er waren redden? Maar alleen god was toch eeuwig? God heeft toch alles geschapen? Of probeert god met het scheppen van de mens de eeuwig dwalende zielen die er dan al voor God bestond waren een "lichaam" te geven waarmee ze zich kunnen bewijzen naar God en zo van hun eeuwig dwalen verlossen? Of waren die eeuwig dwalende zielen dan niet eeuwig en er al voor god? Want er kunnen geen dwalende zielen zijn voor dat god er was, want alleen god is eeuwig toch? Komen die dwalende zielen die god wil redden door ze een lichaam te geven waarmee ze zich kunnen bewijzen naar god om zo hun dwalen te overkomen ergens anders vandaan? Van buiten god ofzo? O nee, dat kan ook niet, want dat moet dan komen van iets dat boven God staat.

Of heeft God een keer een enorme hoeveelheid dwalende zielen gemaakt per ongeluk, wat hij dan weer met de schepping mens moet rechtzetten zodat die zielen een lichaam krijgen waarmee ze zich kunnen bewijzen aan god om het zo weer ongedaan te maken?

O nee, dat kan ook niet, want een alwetend wezen maakt geen fouten. Een alwetend wezen weet bij voorbaat de uitkomst al. Het moet dan zelf door god bewust gedaan zijn, toch?

Wat er overblijft is een god die zich verveelde. Hij weet alles, kan alles, heeft alles gemaakt. Maar hij verveelt zich. God's bestaan is zinloos, want er is niks boven hem. God maakt uit verveling de mens, om iets te doen te hebben? Uit niets creeert hij de mens, en geeft ze een ziel. Die ziel maakt god ook zelf. Vervolgens gaat hij de mens in wezen aan zn lot overlaten. Geeft hersenen aan de mens, maar 0,0 info. Vele vele eeuwen laat hij niks van zich horen, maar probeert hij de mens in de war te brengen met allerlei valse goden. En dan ineens dicteert hij iemand 10 geboden via een brandende struik(toch). Waarom een brandende struik gaat me echt te boven. Maar dat terzijde. Dan laat hij allerlei wonderen gebeuren en stuurt hij een afgezant(of zichzelf) om de mens te helpen. De mens doet de verschrikkelijkste dingen, al eeuwenlang, en hij moet dat dan gaan recht zetten. En om voor de zonden van een aantal(waarvan iedereen dan weer de schuld krijgt) te betalen laat hij zn zoon (of zichzelf)kruizigen? Wat is het nut? Kon hij niet iets veel relevanters bedenken?Of kon hij niet gewoon vergeven? God hielp de mens zelf ook niet echt door ze al die eeuwen in het ongewisse te laten en ze te laten misleiden met allerlei nepgoden.

En wat heeft het gebracht? Niet veel, de aanhang die er bij is gekomen, die brengt niet de grote ontdekkingen. Dan zijn vaak juist degenen die niet achter hem aanlopen. Dus het heeft weinig zin gehad allemaal dan, toch?

En waarom eigenlijk. De mens proberen te redden? Hoezo? Er viel toch niks te redden? God is eeuwig, maarde mens niet? de ziel niet? Er bestond helemaal geen goed en kwaad. Enkel God is eeuwig, verder niks. God heeft alles gemaakt. Ook goed en kwaad. Want het was allemaal niet relevant. Er was niks, er bestond niks dat gered moest worden. De claim dat god alleen eeuwig is omdat dat het ontstaan van alles verklaard is leeg. Want het gevolg is dat God dan heel eenzaam was, en zich verveelde. Daarom iets heeft gecreert, om zichzelf zingeving te geven voor de mens. Want er moet natuurlijk iets zijn boven de mens, want anders word het menselijk bestaan zinloos. Prima, maar daarme verschuif je dus enkel de zinloosheid van het bestaan van de mens, naar de zinloosheid van het bestaan van God.

En dat is waar ik continu op wijs. God is zinloos. God als verklaring is zinloos, want god zelf is zinloos. Dat zeg ik niet om te kwetsen, maar dat is de uitkomst van alle claims. God is geen verklaring, want het is een zinlose verklaring. Als zinloosheid dus toch de uitkomst is, waarom kan/mag bestaan dan niet zinloos zijn? God is een zinlose verklaring en de theorie zit echt vol met gapende gaten.

De uitkomst is dus dat God zijn eigen bestaan zin geeft. Die zingeving in God's bestaan komt dus niet van een wezen boven hem. Om zingeving te hebben in het bestaan, kan je dat dus halen uit kleinere dingen dan jezelf, dat behoeft dus niet van "boven" jezelf te komen. Als het goddelijk is om je eigen bestaan zingeving te geven met het creeeren van iets, dan kan je niet zeggen dat je zonder iets boven jezelf(god) geen zinvol leven hebt.

Dus je vraag, "wat heeft het leven voor zin zonder God?" Antwoord ik: Als dat zo is, dan is God zelf ook zinloos en is dus niet een aannemelijk antwoord. Anders moet je erkennen dat het zinvol is zelf een zinvolle invulling te geven aan je leven, maar het word zinloos als je het boven jezelf gaat zoeken.
Plaats reactie