Re: Vooruitgang dankzij joods-christelijke cultuur?
Geplaatst: zo 20 mei 2018, 05:15
Laten we het hebben over Turkije, een kandidaat-lid van de EU sinds 2003. Sinds 2005 onderhandelen Turkije en de Europese Unie over toetreding van Turkije tot de EU. Volgens de CIA is Turkije een van de 34 ontwikkelde landen en de VN classificeert Turkije als een land met een hoge menselijke ontwikkeling . Iedereen wil altijd bij de sterkeren horen, of ze nadoen, want blijkbaar doen ze iets goeds waardoor ze als de superieure naar voren komen. Zo denken de Osmanen ook als ze tegen het eind van de negentiende eeuw steeds zwakker worden. Hoe kan het dat wij zo zwak zijn en Europa zo sterk, is de grote vraag. Om daar verandering in te brengen beginnen ze hervormingen door te voeren naar Europees voorbeeld. Europa (Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Rusland, Duitsland) is ondertussen bezig met bedenken hoe ze het Osmaanse Rijk kunnen verdelen zonder de onderlinge machtsverhouding te verstoren. Deze 'Oosterse kwestie' maakt het Rijk steeds meer tot speelbal van Europa.
Met de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) komt er een definitief einde aan het Osmaanse Rijk dat aan Duitse kant mee vocht, en dus bij de verliezers hoorde.
Turkije heeft nooit de ambitie opgegeven om lid te worden van de Europese Unie. Erdogan verklaarde onlangs dat zijn land de ambitie van een lidmaatschap nooit heeft opgegeven. Het zij zo. Maar of Europa er nog zo over denkt dat is de vraag, de onderhandelingen zitten in elk geval stevig in het slop.
Het Turkije van vóór de komst der Turken wordt doorgaans Klein-Azië of Anatolië genoemd. Anatolië heeft een voorgeschiedenis die vele duizenden jaren teruggaat, waarin volkeren als Hettieten, Frygiërs, Lydiërs, Urarteërs, Armeniërs en Grieken een grote rol hebben gespeeld.
In de 2e eeuw v.Chr. kwam Anatolië in de invloedssfeer van het Romeinse Rijk. Anatolië was de eerste provincie van het Romeinse Rijk waar een groot deel van de bevolking overging tot het christendom. Toen het westelijk deel van het Romeinse Rijk in verval raakte (omstreeks 400 na Chr.), werd Anatolië deel van het Oost-Romeinse of Byzantijnse Rijk, met Constantinopel als hoofdstad.
In die periode maakte de reeds eerder begonnen hellenisering grote vooruitgang. Het gebied werd grotendeels Griekstalig, met uitzondering van het oostelijke deel waar de Koerden en Armeniërs hun eigen taal behielden.
De Turken in het huidige Turkije zijn de afstammelingen van Oghuz-stammen die vanuit Centraal-Azië Anatolië hebben veroverd. In 1071 versloeg de Seltsjoekse leider Alp Arslan de Byzantijnse keizer Romanus IV in de Slag bij Manzikert. Dit resulteerde in de stichting van een Seltsjoeks sultanaat rond de stad Iconium.
De macht van de Ottomanen in de Middellandse Zee maakte ook de eerste betrekkingen tussen de Turken en Nederlanders mogelijk. Het Ottomaanse Rijk verkeerde in oorlog met de Heilige Liga waar Spanje deel van uitmaakte. Gezien de gezamenlijke vijand zocht Willem van Oranje contact. Dit deed hij via Josef Nasi, een internationaal bankier die als Sefardische Jood gevlucht was voor de onderdrukkingen in Antwerpen en zich in Istanboel vestigde. Deze betrekkingen dateren vanaf 1571 en schilderijen die uit de 16e eeuw dateren, tonen de Turkse handelaren in de binnensteden die veel invloed hadden in de Nederlandse economie.
Met de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) komt er een definitief einde aan het Osmaanse Rijk dat aan Duitse kant mee vocht, en dus bij de verliezers hoorde.
Turkije heeft nooit de ambitie opgegeven om lid te worden van de Europese Unie. Erdogan verklaarde onlangs dat zijn land de ambitie van een lidmaatschap nooit heeft opgegeven. Het zij zo. Maar of Europa er nog zo over denkt dat is de vraag, de onderhandelingen zitten in elk geval stevig in het slop.
Het Turkije van vóór de komst der Turken wordt doorgaans Klein-Azië of Anatolië genoemd. Anatolië heeft een voorgeschiedenis die vele duizenden jaren teruggaat, waarin volkeren als Hettieten, Frygiërs, Lydiërs, Urarteërs, Armeniërs en Grieken een grote rol hebben gespeeld.
In de 2e eeuw v.Chr. kwam Anatolië in de invloedssfeer van het Romeinse Rijk. Anatolië was de eerste provincie van het Romeinse Rijk waar een groot deel van de bevolking overging tot het christendom. Toen het westelijk deel van het Romeinse Rijk in verval raakte (omstreeks 400 na Chr.), werd Anatolië deel van het Oost-Romeinse of Byzantijnse Rijk, met Constantinopel als hoofdstad.
In die periode maakte de reeds eerder begonnen hellenisering grote vooruitgang. Het gebied werd grotendeels Griekstalig, met uitzondering van het oostelijke deel waar de Koerden en Armeniërs hun eigen taal behielden.
De Turken in het huidige Turkije zijn de afstammelingen van Oghuz-stammen die vanuit Centraal-Azië Anatolië hebben veroverd. In 1071 versloeg de Seltsjoekse leider Alp Arslan de Byzantijnse keizer Romanus IV in de Slag bij Manzikert. Dit resulteerde in de stichting van een Seltsjoeks sultanaat rond de stad Iconium.
De macht van de Ottomanen in de Middellandse Zee maakte ook de eerste betrekkingen tussen de Turken en Nederlanders mogelijk. Het Ottomaanse Rijk verkeerde in oorlog met de Heilige Liga waar Spanje deel van uitmaakte. Gezien de gezamenlijke vijand zocht Willem van Oranje contact. Dit deed hij via Josef Nasi, een internationaal bankier die als Sefardische Jood gevlucht was voor de onderdrukkingen in Antwerpen en zich in Istanboel vestigde. Deze betrekkingen dateren vanaf 1571 en schilderijen die uit de 16e eeuw dateren, tonen de Turkse handelaren in de binnensteden die veel invloed hadden in de Nederlandse economie.