Nee, het was voor enkele leidende politici een romantisch ideaal. Een ideaal dat bij de oprichting van de EU tot een politiek dogma is verworden. Een gevaarlijk dogma bovendien.hagenaars schreef:het was een gekoesterd ideaal.
Indertijd heb ik in mijn vakgebied de strubbelingen meegemaakt om naast een Amerikaans top-wetenschappelijk tijdschrift een Europese variant op te richten. Dit, om het Amerikaanse monopolie op mijn vakgebied te breken. Mislukt: vooral de Engelsen en de Fransen konden niet over hun verschillende identiteit heen stappen. Dezelfde onenigheid manifesteerde zich natuurlijk ook bij de oprichting van de EU, om maar te zwijgen over de inbreng van de Duitsers met hun schuldgevoel over Hitler. Al moeilijk zat, zoals iedereen nu kan weten. Maar om naast al deze verschillende culturen en politieke belangen ook nog eens een evident economisch zwak land als Griekenland (en Italië, enz.) bij de EU te betrekken is m.i. een niet te vergeven politieke misrekening. Immers, ieder goed ingevoerd burger behoorde indertijd te weten dat de Grieken bij lange na niet in staat waren het wetenschappelijk-technologische Noorden te evenaren.
Diegenen die deze fundamentele inschattingsfout tot op de dag van vandaag trachten te maskeren bewegen zich m.i. daarom op een hellend vlak.