Leo en Tineke Vroman.

hagenaars

Leo en Tineke Vroman.

Bericht door hagenaars »

Leo en Tineke Vroman.
Hebt u ze gezien deze week ´s zondagavond? Hij 93, als ik mij niet vergis, en zij een paar jaar jonger. Samen door de gang in hun bejaardenflat, flesjes water bezorgen bij de medebewoners. Zo hoort het, het z.g. vergrijzingsprobleem is een door bureaucraten bedacht probleem, dat als het zich al voordoet, gemakkelijk laat oplossen. Geen budget? Dan de vrijwilliger inzetten, die het werk met plezier doet uit zorg voor de medemens. En ook nog tijd voor een gesprek met de buren.
Ik was laatst in een ouderenhuisvestting van Humanitas in Rotterdam en daar weren elke avond de eettafels keurig schoongemaakt door een meer dan tachtigjarige gezellige dame. Ze deed haar werk met groot plezier en goed. De tafels blonken dat het een lieve lust waS...
In mijn ochtendblad schrijft een VVD gemeenteraadslid in een ingezonden brief over een vergelijkbaar probleem. Stel ik heb een acuut zorgprobleem, ik moet uit mijn bed gehaald en gewassen. Ga ik dan naar de overheid met z´n dure professionals? nee, natuurlijk niet, je vraagt in de buurt een beetje rond en weldra staat er iemend op de stoep waarmee een voordelige overeenkomst is te maken. Doeltreffend, goedkoop en nog gezellig ook. De participatiemaatschappij waar tegenwoordig zo veel over te doen is, blijkt bij nadere beschouwing een verzinsel van professionals. Weg ermee en vooral weg met al die nutteloze managementlagen en organisaties.
Het gemeenteraadslid, mevrouw Danniella Gidaly stelt in haar korte bijdrage drie dingen aan de orde.
Lang niet altijd is professionele hulp noodzakelijk en gewenst. Dan nog is hulp en zorg het beste te leveren in een direct contact tussen de hulpvrager en de hulpbieder, zoals Leo Vroman.
Tenslotte en misschien het belangrijkste, als iemand je dierbaar is, dan zal de hulp die uit het hart komt veel beter werken dan de overheid die door zijn aard alleen eenheidsworst kan bieden
Plaats reactie