POSTMODERNISME

[fred neerhoff]

De centrale stelling in het boek van Hans van Zon (hoogleraar Centraal- en Oost-Europese Studies) is dat het neo-liberalisme (privatisering van nutsbedrijven en vrij verkeer van kapitaal en arbeid) en post-modernisme hand in hand gaan.

Regeringen hebben de mogelijkheden om de ontwikkeling van de economie te sturen de afgelopen dertig jaar heimelijk uit handen gegeven, om die in te ruilen voor een blind geloof in de vrije markt (marktfundamentalisme): de staat werd het probleem en de markt de oplossing, de verzorgingsstaat moest afgebroken worden; economie werd een harde wetenschap die geen subjectief menselijk handelen bestudeert maar de wetmatigheden van de markt (sic!).

Dit is volgens Van Zon de hoofdoorzaak dat het klassieke links in zijn streven naar economische emancipatie met lege handen staat, en in arren moede is verworden tot cultureel links.

[hagenaars]

Ik heb het boek van de zeer geleerde niet gelezen. Maar wat ik wel weet is dat de aanhang van links overal wegvloeit. Daarvoor zijn verschillende verklaringen gegeven. In de eerste plaats dat het doel bereikt lijkt. Welvaart en mobiliteit voor iedereen. De elite is toegankelijker. Het liberale ideaal, een vrije markt en een kleine overheid is niet bereikt. De overheid is overal tussen gaan zitten. Ook wordt de markt te sterk ingeperkt. Er is dus nog wel ruimte voor liberale electorale successen.
De staat is zeker een probleem...
Cultureel links is een anomalie, een contradictie, maar daar hadden we het al over.

[fred neerhoff]

Cultureel links is een anomalie, een contradictie

Cultureel links is met zijn anti-materialistische politieke correctheid, zijn diversiteitspolitiek en zijn rekbaarheid jegens de islam helaas een dikke realiteit, waarmee de politieke verwarring compleet is.

[hagenaars]

Maar het blijft een anomalie...( Links staat van origine voor progressief, dus vooruitstrevend. En rechts voor conservatief, behoudend. Dan is er een verschil tussen economisch links en rechts en ook nog eens cultureel links en rechts. Zelfs als je dat allemaal meeneemt, zijn de partijen nog steeds niet allemaal helemaal links of helemaal rechts.
"Dus als je het hebt over links en rechts dan is dat een te simpele weergave van een complexe realiteit", legt politicoloog Armen Hakhverdian uit. "Je probeert de ogenschijnlijke chaos van het politieke landschap te reduceren tot standpunten." )

Tegenwoordig kun je in Nederland niet meer spreken van conservatief en progressief. "Die vergelijking gaat niet helemaal op", legt Hakhverdian uit. "Als je het hebt over conservatief, dan volgt de vraag: wat wil je dan behouden? Zo wil links nu bijvoorbeeld het sociaal vangnet behouden, terwijl het daar ooit juist naar streefde. Hoewel dat ooit een progressief ideaal was, zou je nu zeggen dat ze daar dus conservatief in zijn geworden."
Economisch links en rechts
Om goed uit te leggen wat links en rechts zijn, is er ook een traditioneel sociaal-economisch links en rechts. Dat wil zeggen: hoe kijken partijen naar de verdeling van geld en de verzorgingsstaat? "Het gaat dan over hoe je omgaat met economische ongelijkheid", zegt Hakhverdian.
Uiterst links staat het socialisme. Van oorsprong geloven socialisten dat de staat over alle aspecten van ons leven moet beslissen. Geld verdien je niet alleen voor jezelf maar ook voor de staat, je hebt geen eigendom en alle beslissingen worden gemaakt in het algemeen belang. Zo profiteert iedereen evenveel en kan er geen sociale ongelijkheid bestaan.

https://www.google.nl/url?sa=t&rct=j&q= ... DN7uHlHmCR

[fred neerhoff]

De omslag van het Keynesiaanse naar het neo-liberalisme vond plaats gedurende de periode van 1970 -1990. Volgens Van Zon was het een doordachte kapitalistische revolutie tegen de Keynesiaanse interventionistische staat.

Friedrich Hayek was hun meest prominente ideoloog, en Ronald Reagan de machtigste politicus die de aanval op de interventionistische staat met succes opende.

Het voornaamste doel van bedrijven werd winstmaximalisatie ten behoeve van aandeelhouders.Verder was de liberalisering van het internationale kapitaal verkeer een cruciale maatregel (globalisering).

[hagenaars]

De theorie van Keynes en het liberale denken sluiten elkaar niet uit.

Wikipedia stelt het zo: "Als voornaamste tekst geldt Keynes' General Theory of Employment, Interest and Money (Algemene Theorie van Werkgelegenheid, Rente en Geld, 1936), een boek dat hij in 1936 publiceerde als een antwoord op de Grote Depressie die begin jaren 30 uitbrak. Keynes' ideeën, en die van zijn navolgers, boden beleidsrecepten om de effecten van conjunctuurschommelingen op te vangen, werkgelegenheid te scheppen in slechte tijden en zo markteconomieën te stabiliseren. Varianten van de keynesiaanse economie waren van 1945 tot ca. 1980 de dominante stroming in de economische wetenschap en de inspiratie voor veel economische politiek in de kapitalistische wereld. In de jaren 70 raakte de stroming in verval."

[fred neerhoff]

De theorie van Keynes en het liberale denken sluiten elkaar niet uit.

Goed lezen: neo-liberalen zijn geen liberalen in de traditionele zin.

[hagenaars]

Zogenaamde Neo (=nieuw) liberalen zijn net als hun voorgangers principiële voorstanders van de individuele vrijheidsrechten. De staat waakt over deze rechten, is hun standpunt.

[fred neerhoff]

Zogenaamde Neo (=nieuw) liberalen zijn net als hun voorgangers principiële voorstanders van de individuele vrijheidsrechten. De staat waakt over deze rechten, is hun standpunt.

Je vat het niet: neo-liberalen als Hayek (de Chicago-school) hebben een compleet andere agenda dan traditionele liberalen. Waar de laatste nog voorstanders zijn van een beperkte markt-regulatie, stellen neo-liberalen optimale economische vrijheid boven politieke vrijheid, en streven aldus naar een zo groot mogelijke vrije markt met minimale staatscontrole en een beperkte democratie (bijvoorbeeld naar het voorbeeld van Pinochet).

[fred neerhoff]

Snap je nu hoezeer je er naast zat met je vooroordelen jegens de ideeën van een neo-liberaal als Hayek? Dat is namelijk essentieel voor een zinnige discussie over het post-modernisme.