In de roerige jaren zestig werkte ik in het Anne Frankhuis, bij de gelijknamige stichting. We kregen regelmatig groepen scholieren over de vloer met het verzoek met hen iets over vooroordelen, antisemitisme en gastarbeid te vertellen. Vormingscursussen, zoiets. De meeste moeite hadden we om het verschijnsel gastarbeid, de komst van buitenlanders in jouw portiek te behandelen. De jonge mensen stonden bol van de negatieve oordelen over hun buurtgenoten, Grieken, Italianen en Spanjaarden. Van Turken, Marokkanen had nog niemand ooit gehoord. Zonder aarzeling gingen de scheldpartijen, thuis geleerd over tafel. Hedda van Gennep heeft er nog eens een film over gemaakt, of ie uitgezonden is dat weet ik niet...( http://www.volkskrant.nl/archief/hedda-van-gennep )
Ik moest hier weer aan denken toen ik in mijn avondkrant een boeiend artikel las van Lorianne van Gelder over vergelijkbaar werk dat twee vrouwen in het Joods Historisch Museum dagelijks doen, ook hier weer met leerlingen van het voortgezet onderwijs. Is er veel veranderd? Welnee, ook hier gaan de negatieve oordelen, nu over Joden, zionisten en moslims over de tafel. Het gaat altijd over de buitenstaanders en gevestigden, welke dan ook. http://www.poldox.nl/polonia/Theoretischkader.html
De leerlingen luisteren braaf, maar er zit nog altijd iets dwars. Vlak voor het einde van het bezoek durft een van de leerlingen, een meisje: Waarom jat Israël het land van de Palestijnen? Het kost dan moeite het ingewikkelde verhaal over te brengen. Het Parool, Talkshow in de klas, Onorthodoxe les over vooroordelen. We zijn toch mensen allemaal Vrijdag 24 juni pagina 16.