Bs'd
"Weet daarom heden en neem het ter harte, dat J-H-W-H de enige God is in de hemel daar boven en op de aarde hier beneden, er is niets meer." Deut 4:39
"Gij hebt het te zien gekregen, opdat gij zoudt weten, dat J-H-W-H de enige God is, er is niets behalve Hem." Deut 4:35
Alleen God bestaat.
Buiten Hem bestaat er niets.
En met niets bedoel ik NIETS.
Zijn er natuurlijk altijd dwarsliggers die gaan beweren dat er een heel heelal bestaat, barstensvol met allerlei dingen, groot en klein, en dat er dus wel andere dingen bestaan.
Tegen hun zeg ik: "Er bestaat NIKS anders dan God".
En de hele fysieke wereld dan? De solide tastbare zichtbare reëel aanwezig zijnde wereld?
Ach, dat is slechts een illusie.
We leven in een matrix. We DENKEN slechts dat er een fysieke wereld is. In werkelijkheid is dat slechts een waandenkbeeld. Een produkt van onze verbeelding. Een fata morgana.
Laten we eens van dichtbij naar die veronderstelde echte wereld gaan kijken. Nou neem nou materie, bijvoorbeeld ijzer. Dat bestaat uit een atoomkern, met daaromheen cirkelende elektronen.
Als je die atoomkern zou uitvergroten tot zeg een bal met een doorsnede van zo'n 10 cm, dan cirkelen de atomen daar omheen op een afstand van meer dan 6 km.
Dat betekent dan dat een toch zo solide aanvoelend iets als staal toch 99,9999999999999% helemaal niks is.
En dat ruimt toch al lekker op.
In één klap zijn we 99,9999999999999% van de materiele wereld kwijt.
En dat scheelt een slok op een borrel.
Maar dan zitten we toch nog met die overblijvende 0,0000000000001%
Maar nou blijkt dat dat overgebleven restantje alleen maar bestaat in de vom van materie, iets fysieks, als je er naar kijkt. Op het moment dat het niet geobserveerd wordt, is het geen materie meer, maar verandert het in een golfbeweging. Een smeuïge brei zogezegd.
En dat geeft niet alleen te denken over de aard van de materie, maar dat werpt ook vragen op als: "Hoe weet onbezielde materie dat het geobserveerd wordt?"
Mensen veel slimmer en veel geleerder dan ik hebben daaruit geconcludeerd dat het heelal een mentaal iets is, en niet een fysieke entiteit.
Hier is een youtube wat in Jip en Janneke taal de basics uitlegt: http://www.youtube.com/watch?v=x_tNzeouHC4
Voor hetzelfde, wat ingewikkelder gebracht door een professor, kijk hier: http://www.youtube.com/watch?v=UXvAla2y9wc
Op die bovenste video wordt wel verteld dat observatie de toestand van de elektron bepaald, en dat je een detector opstelt, dat de elektron zich dan als een deeltje gaat gedragen, en niet als een golf.
Maar er wordt niet bijverteld dat als de info over de elektron, opgeslagen in de detector, gewist wordt voordat de electron het achterste scherm bereikt waarop de elektron zichtbaar gemaakt wordt, dat de elektron zich dan weer als een golf gaat gedragen.
In 2005 is in één van de meest hoogstaande, zo niet HET meest hoogstaande, peer reviewed scientific journal, Nature, een artikel verschenen wat spreekt over het mentale universum.
Dat kan je hier lezen, als je ze tenminste je creditcard nr geeft: http://www.nature.com/nature/journal/v4 ... 6029a.html
Hier kunnen excerpts van het artikel gevonden worden: http://amnap.blogspot.com/2007/04/mental-universe.html
Hier een paar uittreksels:
"Physicists shy from the truth because the truth is so alien to everyday physics. A common way to evade the mental Universe is to invoke ‘decoherence’ — the notion that ‘the physical environment’ is sufficient to create reality, independent of the human mind. Yet the idea that any irreversible act of amplification is necessary to collapse the wave function is known to be wrong: in ‘Renninger-type’ experiments, the wave function is collapsed simply by your human mind seeing nothing. The Universe is entirely mental."
"There is another benefit of seeing the world as quantum mechanical: someone who has learned to accept that nothing exists but observations is far ahead of peers who stumble through physics hoping to find out ‘what things are’. If we can ‘pull a Galileo,’ and get people believing the truth, they will find physics a breeze.
The Universe is immaterial — mental and spiritual. Live, and enjoy."
Dus het universum is niet fysiek, maar mentaal.
Hier is wat anderen daar over te zeggen hadden:
“Today there is a wide measure of agreement… that the stream of knowledge is heading towards a non-mechanical reality; the universe begins to look more like a great thought than like a great machine”
Astronomer James Jeans
“The stuff of the universe is mind-stuff”
Astronomer Arthur Eddington
More recently, described as “an intelligent universe” whose apparent concreteness is generated by cosmic data from an unknowable, organized source. The holographic theory says that: “…our brains mathematically construct hard reality by interpreting frequencies from a dimension transcending time and space. The brain is a hologram, interpreting a holographic universe.”
Cyberneticist David Foster
In his play Copenhagen, which brings quantum mechanics to a wider audience, Michael Frayn gives these word to Niels Bohr: “we discover that... the Universe exists... only through the understanding lodged inside the human head.” . . .
Vooral deze vind ik erg grappig:
Astrophysicist Robert Jastrow, who was the head of NASA’s Goddard Institute for Space Studies wrote in his book, God and the Astronomers, that “For the scientistwho has lived by faith in the power of reason, the story ends like a bad dream: The scientist has scaled the mountains of ignorance; he is about to conquer the highest peak; as he pulls himself over the final rock, he is greeted by a band of theologians who have been sitting there for centuries.”
Het eigenaardige is dat deze feiten al bijna honderd jaar bekend zijn, en vrijwel niemand er van af weet.
Hoe komt dat?
Op die page waar een excerpt van het artikel over het "Mental Universe" staat, daar staat een comment wat zegt: " I thought based on that non-mainstream view of QM that he might be a marginal figure, but hardly. His statements lend a great deal of credibility to the idea of consciousness as central to QM and therefore reality."
En de auteur van het artikel antwoordt daarop:
"But the truly remarkable thing is that the view of QM that I express is NOT "non-mainstream." It is totally non-controversial. What IS controversial, is talking about it. (It has been accurately called physics' skeleton in the closet). Something really has to be done about this, and I am at least trying."
Dus het mentale universum is een feit, een onomstreden algemeen geaccepteerd feit. Dat is: Onder wetenschappers.
Wat wel omstreden is, dat is er over spreken. Het wordt onder het tapijt geveegd, het is het lijk in de kast van de natuurkundigen.
En daarom is dit feit vrijwel onbekend bij de gewone burger.
Je kan dit vergelijken met een andere uitglijder van de wetenschap, het feit dat de gewone man 150 jaar lang voorgelogen is over dat het fossielenverslag het evolutieverhaal zou ondersteunen, wat absoluut niet waar is. Het fossielenverslag laat het tegenovergestelde van evolutie zien, namelijk stasis, onveranderlijkheid.
Hiervan zegt een bekende fossielendeskundige, Niles Eldredge, de mede-uitvinder van de punctuated equilibrium theorie, het volgende:
“.... We hebben een gemeenschappelijke stilzwijgende acceptatie van het verhaal van geleidelijk aanpassende veranderingen aangeboden, een verhaal dat sterker werd en zich nog meer ingroef toen het geaccepteerd werd.
Wij fossielendeskundigen hebben gezegd dat de geschiedenis van het leven deze interpretatie ondersteunt, terwijl we de hele tijd wisten dat dat niet het geval is.”
Eldredge, Niles "Time Frames: The Rethinking of Darwinian Evolution and the Theory of Punctuated Equilibria," Simon & Schuster: New York NY, 1985, p. 44
Hier wordt dus onomwonden gezegd dat het grote publiek 150 jaar lang voorgelogen is door de wetenschap over het fossielenverslag.
Evenzo wordt nu het feit dat het universum en alles er in niet materieel is maar mentaal onder het tapijt geveegd en stil gehouden.
Hieruit kunnen we leren dat wetenschappers niet noodzakelijkerwijs het beste voor hebben met het grote publiek, of met de wetenschap. Ze hebben voornamelijk, net als iedereen, het beste voor met zichzelf.
En geef ze eens ongelijk als rocking the boat betekent dat je je baan kwijt raakt, je carriëre gebroken wordt, en je nooit meer in je vakgebied aan de slag komt.
Dat gebeurt niet meer in deze moderne verlichte wereld zegt u?
Leest u hier eens wat Velikovsky en medestanders overkwam toen ze dingen verkondigden die de wetenschap onwelgevallig waren: https://sites.google.com/site/bergzion/uittocht-1
Of kijk op youtube de documantaire: "Expelled, No Intelligence Allowed".
Maar hoe dan ook, het feit ligt er: Het fysieke universum bestaat niet.
Hou aub wel in de gaten dat ik geen mens zal adviseren om het hoofd tegen de muur te gaan bonken onder het motto: "Die muur bestaat toch niet", want wij zijn onderworpen aan de wetten die God aan onze illusionaire wereld gesteld heeft, en met je hoofd tegen de muur bonken zal zware hoofdpijn opleveren.
Anyway; Welcome to the Matrix.
(een profetische film)
Het mentale universum
Het mentale universum
Laatst gewijzigd door Eliyahu op wo 20 dec 2023, 07:38, 1 keer totaal gewijzigd.
Re: Het mentale universum
Bs'd
"Buckle your seat belt Dorothy, cause Kansas is goin' bye bye"
http://www.youtube.com/watch?v=0-JJuHpfN5g
De volgende lezing is gegeven door Dr Gerald Schroeder. Hij is een atoomgeleerde, afgestudeerd aan M.I.T; the Michigan Institute of Technology, één van de beste universiteiten ter wereld. Hij was in zijn hoedanigheid als atoomgeleerde aanwezig bij zes ondergrondse kernproeven van het Amerikaanse leger.
Later heeft hij aan M.I.T. biologie gestudeerd, en is werkzaam geweest als bioloog.
Momenteel geeft hij les aan een talmoed academie in de oude stad van Jeruzalem.
Met wijsheid heeft God de hemel en aarde geschapen.
Het universum als een symbool van gedachten.
Een lezing gepresenteerd aan het Smithsonian Institution Conference: Complexity Theory and Semiotics: Het Ontrafelen van de Mysterie van de Natuur, en de Natuur van het Mysterie
Mei 11 2002
We leven in een wereld, ondergedompeld in wat George Gilder noemt: 'Het bijgeloof van de materialist'. Als we het niet kunnen zien, wegen, of aanraken, dan bestaat het niet. Dit gezichtspunt is niet verrassend. Wij zijn zelf mateiele wezens, in de zin dat wij gemaakt zijn van materie. Al onze natuurlijke zintuigen reageren op materie in de één of andere vorm. Door de milennia van onze ontwikkeling was het onze materiële omgeving die onze zintuigen vormde en aanscherpte. Maar er heeft een revolutie plaatsgevonden in dit gezichtspunt. Het begon met de verbazingwekkende relativiteitswetten van Einstein, dat het verloop van de tijd niet constant is, en dat de afmetingen van ruimte flexibel zijn. Toen kwam de onzekere onduidelijke wereld van het quantum. En plotseling was onze klassieke kijk op de realiteit, de ingebakken denkfout dat de realiteit zich moet gedragen volgens onze logica, volledig te niet gedaan. We hebben ontdekt dat de realiteit in de plaats staat van, of beter gezegd, representatief is voor een diepere essentie van waarheid.
En dat is wat ik hier will bespreken; het idee dat, ik geef toe dat het nog speculatief is, dat de waarheid van ons heelal niet is zoals wij het waarnemen. Zelfs niet met behulp van de meest geavanceerde deeltjesversnellers en de krachtigste ruimtetelescopen. Dat vanuit de onzichtbare wereld van van het quantum tot aan de uitgestrektheid van het heelal, ons universum meer lijkt op een gedachte dan op een ding.
De studie van ons universum is de ultieme vorm van semantiek.
Het materiële universum is echt in de zin dat het tastbaar aanwezig is. Ik meet de omvang, het gewicht, de hardheid van een object. Verkrijg waarden. Anderen doen hetzelfde, en verkrijgen dezelfde waarden. Het is niet mijn verbeelding dat wanneer ik van mijn veranda kijk, dat ik dan een rij met cypressen zie die onze grens markeren. Ik ben een deel van de materiële wereld, en de bomen ook.
En daarin zit het probleem. We zijn allemaal onderdeel van hetzelfde systeem. Is mijn perceptie van de materiële wereld een artefact van hoe ik, de waarnemer, gebouwd ben? Ik geloof dat het Bertrand Russel was die zei: “Het idee dat er harde kleine klompjes zijn die elektonen, protonen, en neutronen zijn, is afkomstig … van onze waarneming door aanraking. We ervaren de wereld als bestaande uit deeltjes omdat de persoonlijke ervaringen die wij hebben met de wereld voornamelijk plaatsvinden door onze tastzin. Maar het is een fout om onze waarneming van de realiteit te verwarren met de realiteit zelf. Wij zijn zo volledig en totaal ondergedompeld in het systeem dat wij het zien in er aan gerefereerde termen. Ik bedoel: Als een ijsblokje kon praten, en een ijsblokje raakte een andere aan, zou hij dan zeggen: “Wow, wat ben jij koud!”? Nee. Het zou de ander zien als hetzelfde als zichzelf. Ik vraag me af de vissen zich meer bewust zijn van het water waar ze in zwemmen dan wij het zijn van onze constante stroom van bewustzijn, de “ik” van het ego dat non-stop ons hoofd overspoelt.
Maar wanneer we onze wereld gaan bekijken vanuit een meer precies perspectief, dan is het iets heel, heel anders wat we zien. Net als met een foto in een krant, die, als je hem van dichtbij gaat bekijken, alleen maar een verzameling puntjes en lege ruimtes is. Op het microscopische nivo zijn de dingen die we atomen noemen datgene wat de solide massa's maken die we kennen en voelen. De positieve kern omgeven door de negatieve elektronen. Vergroot de atoomkern tot het formaat van een sinasappel, en waar is dan de elektronenwolk? Meer dan zes kilometer ver weg in elke richting. Zes kilometer van volledig lege ruimte. Niet een ruimte gevuld met lucht, want lucht is iets. De zes kilometers zijn volledig totaal leeg, ontdaan van alles, alleen gevuld met de virtuele nooit geziene veronderstelde fotonen die op de één of andere manier de elektronen vasthouden in hun baan om de kern. De verhouding van het volume van een sinasappel tot een bol met een doorsnede van zo'n 12 kilometer is 1 op 10^15 (10 tot de macht 15, dat is een 1 met 15 nullen). Probeert u zich de onmogelijkheid voor te stellen om een sinasappel te vinden in een bol van 12 km doorsnee. Het zou een mensenleven kunnen duren. Een steen kan zeer solide aanvoelen, maar het is vrijwel uitsluitend lege ruimte, wat solide aanvoelt door de virtuele, nooit geziene krachtvelden.
En in de micro-wereld van het quantum vervagen zelfs de protonen, neutronen en elektronen in een wazige niet strak afgebakende nevel, een wolk van krachten.
Het was Louise de Broglie, in de 1920's, die een doos van Pandorra opende met zijn inzicht, eerst als theorie, later door experimenten, dat materie zowel als licht, golfeigenschappen moest bezitten. Door deze realitsatie werden deeltjes golven, uitgerekt, en niet langer met een vaste afmeting.
Wanneer ik naar de vingervormige bladeren kijk aan die cypressen dan vraag ik me af welk aspect van de natuur werkelijkheid is, en wat een metafoor.
Slechts weinig wetenschappers vandaag de dag geloven niet in de big bang. Het standaardmodel is dat op de één of andere manier, van het absolute niets, - niets in de zin van geen ding, geen materie, geen tijd, geen ruimte zoals wij dat kennen – kwam een enorme uitbarsting van extreem hete energie, electromagnetische straling, of, in andere woorden, superkrachtige lichtstralen. Dat was het begin van alles wat bestaat of bestaan heeft. Alles is gevormd van die eerste energie. Wij zijn gemaakt van en worden aangedreven door die vijftien miljard jaar oude uitbarsting van energie.
Ik heb er geen problemen mee om te begrijpen hoe een ambachtsman een vormloze klomp zilver omzet in een prachige schaal, maar ik heb niet het geringste benul hoe die uitbarsting van energie, feitelijk superkrachtige lichtstralen die helemaal geen massa hebben, hoe die kunnen veranderen in de solide elementen die tezamen de hele materiële wereld vormen. En toch hebben we ontdekt dat het hele universum een manifestatie is van de energie van de big bang, uitgedrukt in een veelheid van verschillende vormen.
Rene's Magritte's schilderij van een pijp lijkt precies op een pijp, en van een afstandje ziet hij er echt genoeg uit om te roken. Maar van dichtbij zien we dat het slechts verf op canvas is. Hoe zou onze wereld er uit zien als we het van heel dichtbij zouden kunnen bekijken?
“Traditie kan een parasiet zijn, zelfs een vijand” aldus schreef Frank Lloyd Wright in zijn brilliante klassieker “The Natural House”. De buitenste laag van onze hersenen is de cortex, waar pure logica gezeteld is. Maar onder de cortex zit het limbisch systeem, gevuld met emoties en herinneringen. En deze herinneringen bepalen in grote mate hoe we met onze logica omgaan. Soms blijven we vasthouden aan onze tradities terwijl onze logica ons zegt dat het contraproduktief is voor ons, of zelfs wanneer het ons zegt dat het fout is.
Het lied wat een vogel leert in zijn jeugd is het lied dat hij zijn hele leven zingt. En wij mensen zijn hetzelfde. Ik heb geleerd dat een atoom gemaakt is van harde kleine klompjes genaamd protonen en neutronen. En nu hebben we iets geheel anders ontdekt. Maar het is moeilijk om het lied van onze jeugd te veranderen. Hoe onlogisch het ook lijkt, het is gebleken dat deze ingebeelde deeltjes van de sub-atomische wereld krachtvelden zijn, wazig en uitgestrekt. Kan het zijn dat er een realiteit is die nog dieper gaat dan deze krachten, een enkel onderliggend substraat waar alles uit voortkomt?
Wanneer we de structuur van een water molecuul kennen, de 104 graden van de bindingshoek, gevormd door de twee waterstofatomen die elk een electron delen met het enkele zuurstofatoom, dan kunnen we voorspellen dat H2O met een hoge energie gasvormig is, zonder enige vaste orde tussen de moleculen. We noemen dit stoom of damp. H20 met matige energie is wat meer geordend, en vormt een vloeistof. H2O met lage energie vormt een ijskristal, een model van organizatie. Dit is allemaal inherent aan de chemie en de natuurkunde van de waterstof en zuurstof atomen, en het delen van hun electronen. Ik zou het bestaan van water, stoom, en ijs kunnen voorspellen van de basiswetten van de chemie van zuurstof en waterstof. Dat is een volledig reductionistische benadering, zelfs al had ik nooit zuurstof en waterstof gezien.
Maar laten we nu een paar stappen terug gaan, naar een tijd voordat er waterstof en zuurstofatomen bestonden, en voor quark confinement, naar het moment van de big bang, toen de hele wereld bestond uit energie. Toen de ruimte zich uitstrekte en de energienivo's omlaag gingen, veranderde er een klein gedeelte van die energie van vorm, en werd solide, protonen, neutronen, en uiteindelijk u en ik. Hoe? Inherent aan het H2O molecuul zijn de verschijningsvormen van gas, vloeibaar, en vast. Dat is ingebouwd in de massa en lading van de atomen.
Is er iets inherent aan de golven/deeltjes van de big bang energie dat het gevoel van soliditeit geeft wanneer ze een bepaald nivo bereiken? Is er iets wat we niet weten van straling, de natuur er van, of de structuur, dat er voor zorgt dat het de vorm van materie kan aannemen?
Ik volg een reductionistische benadering en kijk naar het universum van het begin om te zien wat we kunnen leren van de “eerste principes”.
Zelfs met deze simplistische methode zullen we een universum vinden dat heel anders is dan wat we ervaren, zelfs alleen met onze zintuigen.
Ik ga er van uit de we alle natuurwetten kennen, een kookboek van de natuurkunde en chemie in het heelal. Het eerste noodzakelijke voorbehoud is dat om de één of andere bizarre reden de zelfvernietiging van deeltjes/anti-deeltjes paren niet compleet zou zijn. Als de energie van de big bang condenseert vormt het materie en anti-materie, theoretisch in gelijke hoeveelheden, Dit zou kunnen leiden tot een totale vernietiging van alle materie, maar dat was niet het geval. Een heel klein gedeelte van de materie overleefde, en wij zijn hier als het levende bewijs van die realiteit, net als elk ander tastbaar deeltje van ons fantastische universum. Nu dit het geval is, dan, gebaseerd op de natuurwetten en de begintoestand van de big bang, kan ik voorspellen dat door de alchemie van de stellaire temperaturen en de enorme druk van de supernova's, dat de 92 stabiele elementen zich zouden vormen. Ik weet dat onder die elementen natrium en chloor zouden zijn, Ik kan dan voorspellen dat zij chemisch zouden reageren, en natriumchloride zouden vormen, gewoon keukenzout. Dat alles zou bekend zijn vanuit de eerste principes.
Maar zou ik kunnen voorspellen dat door een fantastische combinatie van de bouwstenen van materie ik vreugde, waarnemingsvermogen, bewustzijn van emoties, en het metafysische verschijnsel van liefde zou vinden? Erg onwaarschijnlijk. In de ene mix van protonen, neutronen, en elektronen, krijg ik een zandkorrel. Dan neem ik dezelfde protonen, neutronen, en elektronen, meng ze tezamen in een andere mix, en dan krijg ik een stel hersens dat feiten kan registreren, emoties kan produceren, en waaruit een geest tevoorschijn komt die al die feiten en emoties kan integreren, en die die integratie ervaart. Het zijn dezelfde protonen, neutronen, en elektronen, ze hebben geen facelift gehad. En toch schijnt het één passief te zijn, terwijl het ander dynamisch is en leeft.
Nergens in de hersenen is het heldere groen van een boomblad, het blauw van de lucht. Maar ik zie het groene blad, en ik verbaas me over het blauw van de lucht. Ik hoor geluid, maar er is geen geluid in mijn hersenen. Waar komt dit afspelen van mijn zintuigen vandaan, een afspelen wat lijkt alsof het zich fysiek in mijn hersenen bevindt? Als het dat werkelijk is, dan is het heel goed verborgen.
Het simpele antwoord is dat we de biochemie van de audio en visuele delen van de hersenen interpreteren als geluid en licht. Natuurlijk is dat het geval, maar waar?
Een verzameling letters heeft geen betekenis, en in de letters is geen hint van de subjectieve betekenis van een woord. Maar van de letters, wanneer ze gecombineerd worden volgens de regels van een taal, kan een sonnet verrijzen. Een blanco oppervlak en een pot verf zeggen ons niets, maar door een kundige compositie verschijnt er een plaatje, zo krachtig dat men het doek aanraakt om te kijken of het echt is. De sonnet zit niet in de letters, net zo min als het schilderij in de verf zit. Maar voor de fysieke uitdrukking heeft het sonnet de letters nodig en het schilderij de verf. De lading van een electron komt van een elektron, maar de lading is niet gemaakt van de elektron. Komt geest, waarnemingsvermogen, van de hersenen op een vergelijkbare manier? Elk nivo van bestaan, van de kristalstructuur van zout tot aan de veranderende complexiteit van de hersenenen, is samengesteld van dezelfde 92 elementen van ons universum, die op hun beurt weer gemaakt zijn van een mix van protonen, neutronen, en elektronen. In dit geval, op welk nivo van atomaire complexiteit komt er bewustzijn, waarnemingsvermogen?
Freeman Dyson, een natuurkundige van het Institute for Advanced Study, Princeton, zegt dat het bestaat op een zeer laag nivo: “Atomen zijn vreemde dingen, ze gedragen zich eerder als actieve wezens dan als dode materie. ….. Het lijkt er op dat bewustzijn, zoals dat zich manifesteert in de mogelijkheid om keuzes te maken, in zekere mate aanwezig is in elk atoom.” Kan bewustzijn een deel zijn van dode materie, van een atoom?
John Archibald Wheeler, voormalig president van het Americaanse Natuurkundig Genootschap, natuurkundig professor emeritus van de Princeton Universiteit, winnaar van de Einstein Award, geeft een hint hoe dat zou kunnen. Wheeler ziet de wereld als het “het” (het tastbare ding) dat ontstaan is uit een “bit” (waarvan acht een byte van informatie vormen). Hij is geciteerd als iemand die de realiteit eerst zag als gemaakt van deeltjes, en toen, toen zijn kennis toenam, zag hij de deeltjes niet langer als deeltjes, maar als de manifestatie van krachtvelden. Nu, na een leven van studie, schijnt de realiteit de verschijningsvorm van informatie te zijn.
Shouchen Zhan aan de Stanford universiteit, en Anton Zeilinger aan de universiteit van Wenen, en Ed Fredkin van het Michigan Institute of Technology, zijn dezelfde mening toegedaan, namelijk dat materie komt van een gestructureerde of georganiseerde onderlaag van informatie. Dat tastbare materie feitelijk de manifestatie is van etherische informatie.
Het klinkt allemaal bizar. En het lijkt totaal niet op het lied dat ik in mijn jeugd geleerd heb. Maar het is maar een klein beetje meer ongeloofelijk dan het bewezen fenomeen dat ongrijpbare energie een metamorfose ondergaat naar materie.
Dit is heel logisch wanneer in feite materie is gemaakt van energie, en energie is gemaakt van informatie. Plotseling is het oude conondrum van hoe de materiele hersenen de etherische geest en bewustzijn opwekken verdampt. Het is geen kwestie van bewustzijn wat veroorzaakt wordt door materie, maar het is juist precies het tegenovergestelde, dat materie veroorzaakt wordt door bewustzijn.
Bewustzijn als informatie of wijsheid, is aanwezig in elk atoom. Bewustzijn is alomtegenwoordig in het heelal, net als wijsheid de basis is van al het bestaan.
De boom en alle andere delen van de natuur zijn fysieke uitdrukkingen van de golfvormige energie waarvan ze gemaakt zijn. En die golfvormige energie is niks anders dan de manifestatie van de wijsheid waar het van gemaakt is. Het bestaan wat zo vertrouwd is aan onze tastzin is maar een metafoor die subtiel impliceert dat er een onderliggende waarheid is die veel groter is in zijn eenvoud dan de meest exotische complexiteit van het leven en de hersenen. De diversiteit van de kosmos, opgebouwd van tijd, ruimte, en materie, is verrezen uit een singulariteit. Niet het fysieke soort wat verscholen zit in een zwart gat, maar een eenheid, tot stand gebracht door bewustzijn, de eerste scheppingsdaad.
J.A. Wheeler, tijdens een BBC uitzending “De Schepping van het Universum”, vatte de zoektocht naar de ultieme realiteit zo samen: “Volgens mij moet er ten grondslag aan alles niet een simpele formule liggen, maar een heel simpel IDEE. En volgens mij is dat idee, wanneer we het uiteindelijk ontdekken, zo overweldigend, zo onvermijdelijk, zo mooi, dat we tegen elkaar zullen zeggen: 'Hoe heeft het ooit anders kunnen zijn?'”
Plato beschreef onze perceptie van het leven alsof we personen zijn die schaduwen op een muur zien, en die totaal onbewust zijn van de realiteit die die twee dimensionale afbeeldingen produceert. De profeet Jesaja legde 300 jaar voor Plato de basis voor zijn anologie:
“Dan zullen de ogen der blinden geopend en de oren der doven ontsloten worden ….. Het volk dat in donkerheid wandelt, ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van diepe duisternis, straalt een licht.” Jes 35:5, 9:1
Het bestuderen van ons universum blijkt uiteindelijk het beoefenen van semiotiek te zijn.
"Buckle your seat belt Dorothy, cause Kansas is goin' bye bye"
http://www.youtube.com/watch?v=0-JJuHpfN5g
De volgende lezing is gegeven door Dr Gerald Schroeder. Hij is een atoomgeleerde, afgestudeerd aan M.I.T; the Michigan Institute of Technology, één van de beste universiteiten ter wereld. Hij was in zijn hoedanigheid als atoomgeleerde aanwezig bij zes ondergrondse kernproeven van het Amerikaanse leger.
Later heeft hij aan M.I.T. biologie gestudeerd, en is werkzaam geweest als bioloog.
Momenteel geeft hij les aan een talmoed academie in de oude stad van Jeruzalem.
Met wijsheid heeft God de hemel en aarde geschapen.
Het universum als een symbool van gedachten.
Een lezing gepresenteerd aan het Smithsonian Institution Conference: Complexity Theory and Semiotics: Het Ontrafelen van de Mysterie van de Natuur, en de Natuur van het Mysterie
Mei 11 2002
We leven in een wereld, ondergedompeld in wat George Gilder noemt: 'Het bijgeloof van de materialist'. Als we het niet kunnen zien, wegen, of aanraken, dan bestaat het niet. Dit gezichtspunt is niet verrassend. Wij zijn zelf mateiele wezens, in de zin dat wij gemaakt zijn van materie. Al onze natuurlijke zintuigen reageren op materie in de één of andere vorm. Door de milennia van onze ontwikkeling was het onze materiële omgeving die onze zintuigen vormde en aanscherpte. Maar er heeft een revolutie plaatsgevonden in dit gezichtspunt. Het begon met de verbazingwekkende relativiteitswetten van Einstein, dat het verloop van de tijd niet constant is, en dat de afmetingen van ruimte flexibel zijn. Toen kwam de onzekere onduidelijke wereld van het quantum. En plotseling was onze klassieke kijk op de realiteit, de ingebakken denkfout dat de realiteit zich moet gedragen volgens onze logica, volledig te niet gedaan. We hebben ontdekt dat de realiteit in de plaats staat van, of beter gezegd, representatief is voor een diepere essentie van waarheid.
En dat is wat ik hier will bespreken; het idee dat, ik geef toe dat het nog speculatief is, dat de waarheid van ons heelal niet is zoals wij het waarnemen. Zelfs niet met behulp van de meest geavanceerde deeltjesversnellers en de krachtigste ruimtetelescopen. Dat vanuit de onzichtbare wereld van van het quantum tot aan de uitgestrektheid van het heelal, ons universum meer lijkt op een gedachte dan op een ding.
De studie van ons universum is de ultieme vorm van semantiek.
Het materiële universum is echt in de zin dat het tastbaar aanwezig is. Ik meet de omvang, het gewicht, de hardheid van een object. Verkrijg waarden. Anderen doen hetzelfde, en verkrijgen dezelfde waarden. Het is niet mijn verbeelding dat wanneer ik van mijn veranda kijk, dat ik dan een rij met cypressen zie die onze grens markeren. Ik ben een deel van de materiële wereld, en de bomen ook.
En daarin zit het probleem. We zijn allemaal onderdeel van hetzelfde systeem. Is mijn perceptie van de materiële wereld een artefact van hoe ik, de waarnemer, gebouwd ben? Ik geloof dat het Bertrand Russel was die zei: “Het idee dat er harde kleine klompjes zijn die elektonen, protonen, en neutronen zijn, is afkomstig … van onze waarneming door aanraking. We ervaren de wereld als bestaande uit deeltjes omdat de persoonlijke ervaringen die wij hebben met de wereld voornamelijk plaatsvinden door onze tastzin. Maar het is een fout om onze waarneming van de realiteit te verwarren met de realiteit zelf. Wij zijn zo volledig en totaal ondergedompeld in het systeem dat wij het zien in er aan gerefereerde termen. Ik bedoel: Als een ijsblokje kon praten, en een ijsblokje raakte een andere aan, zou hij dan zeggen: “Wow, wat ben jij koud!”? Nee. Het zou de ander zien als hetzelfde als zichzelf. Ik vraag me af de vissen zich meer bewust zijn van het water waar ze in zwemmen dan wij het zijn van onze constante stroom van bewustzijn, de “ik” van het ego dat non-stop ons hoofd overspoelt.
Maar wanneer we onze wereld gaan bekijken vanuit een meer precies perspectief, dan is het iets heel, heel anders wat we zien. Net als met een foto in een krant, die, als je hem van dichtbij gaat bekijken, alleen maar een verzameling puntjes en lege ruimtes is. Op het microscopische nivo zijn de dingen die we atomen noemen datgene wat de solide massa's maken die we kennen en voelen. De positieve kern omgeven door de negatieve elektronen. Vergroot de atoomkern tot het formaat van een sinasappel, en waar is dan de elektronenwolk? Meer dan zes kilometer ver weg in elke richting. Zes kilometer van volledig lege ruimte. Niet een ruimte gevuld met lucht, want lucht is iets. De zes kilometers zijn volledig totaal leeg, ontdaan van alles, alleen gevuld met de virtuele nooit geziene veronderstelde fotonen die op de één of andere manier de elektronen vasthouden in hun baan om de kern. De verhouding van het volume van een sinasappel tot een bol met een doorsnede van zo'n 12 kilometer is 1 op 10^15 (10 tot de macht 15, dat is een 1 met 15 nullen). Probeert u zich de onmogelijkheid voor te stellen om een sinasappel te vinden in een bol van 12 km doorsnee. Het zou een mensenleven kunnen duren. Een steen kan zeer solide aanvoelen, maar het is vrijwel uitsluitend lege ruimte, wat solide aanvoelt door de virtuele, nooit geziene krachtvelden.
En in de micro-wereld van het quantum vervagen zelfs de protonen, neutronen en elektronen in een wazige niet strak afgebakende nevel, een wolk van krachten.
Het was Louise de Broglie, in de 1920's, die een doos van Pandorra opende met zijn inzicht, eerst als theorie, later door experimenten, dat materie zowel als licht, golfeigenschappen moest bezitten. Door deze realitsatie werden deeltjes golven, uitgerekt, en niet langer met een vaste afmeting.
Wanneer ik naar de vingervormige bladeren kijk aan die cypressen dan vraag ik me af welk aspect van de natuur werkelijkheid is, en wat een metafoor.
Slechts weinig wetenschappers vandaag de dag geloven niet in de big bang. Het standaardmodel is dat op de één of andere manier, van het absolute niets, - niets in de zin van geen ding, geen materie, geen tijd, geen ruimte zoals wij dat kennen – kwam een enorme uitbarsting van extreem hete energie, electromagnetische straling, of, in andere woorden, superkrachtige lichtstralen. Dat was het begin van alles wat bestaat of bestaan heeft. Alles is gevormd van die eerste energie. Wij zijn gemaakt van en worden aangedreven door die vijftien miljard jaar oude uitbarsting van energie.
Ik heb er geen problemen mee om te begrijpen hoe een ambachtsman een vormloze klomp zilver omzet in een prachige schaal, maar ik heb niet het geringste benul hoe die uitbarsting van energie, feitelijk superkrachtige lichtstralen die helemaal geen massa hebben, hoe die kunnen veranderen in de solide elementen die tezamen de hele materiële wereld vormen. En toch hebben we ontdekt dat het hele universum een manifestatie is van de energie van de big bang, uitgedrukt in een veelheid van verschillende vormen.
Rene's Magritte's schilderij van een pijp lijkt precies op een pijp, en van een afstandje ziet hij er echt genoeg uit om te roken. Maar van dichtbij zien we dat het slechts verf op canvas is. Hoe zou onze wereld er uit zien als we het van heel dichtbij zouden kunnen bekijken?
“Traditie kan een parasiet zijn, zelfs een vijand” aldus schreef Frank Lloyd Wright in zijn brilliante klassieker “The Natural House”. De buitenste laag van onze hersenen is de cortex, waar pure logica gezeteld is. Maar onder de cortex zit het limbisch systeem, gevuld met emoties en herinneringen. En deze herinneringen bepalen in grote mate hoe we met onze logica omgaan. Soms blijven we vasthouden aan onze tradities terwijl onze logica ons zegt dat het contraproduktief is voor ons, of zelfs wanneer het ons zegt dat het fout is.
Het lied wat een vogel leert in zijn jeugd is het lied dat hij zijn hele leven zingt. En wij mensen zijn hetzelfde. Ik heb geleerd dat een atoom gemaakt is van harde kleine klompjes genaamd protonen en neutronen. En nu hebben we iets geheel anders ontdekt. Maar het is moeilijk om het lied van onze jeugd te veranderen. Hoe onlogisch het ook lijkt, het is gebleken dat deze ingebeelde deeltjes van de sub-atomische wereld krachtvelden zijn, wazig en uitgestrekt. Kan het zijn dat er een realiteit is die nog dieper gaat dan deze krachten, een enkel onderliggend substraat waar alles uit voortkomt?
Wanneer we de structuur van een water molecuul kennen, de 104 graden van de bindingshoek, gevormd door de twee waterstofatomen die elk een electron delen met het enkele zuurstofatoom, dan kunnen we voorspellen dat H2O met een hoge energie gasvormig is, zonder enige vaste orde tussen de moleculen. We noemen dit stoom of damp. H20 met matige energie is wat meer geordend, en vormt een vloeistof. H2O met lage energie vormt een ijskristal, een model van organizatie. Dit is allemaal inherent aan de chemie en de natuurkunde van de waterstof en zuurstof atomen, en het delen van hun electronen. Ik zou het bestaan van water, stoom, en ijs kunnen voorspellen van de basiswetten van de chemie van zuurstof en waterstof. Dat is een volledig reductionistische benadering, zelfs al had ik nooit zuurstof en waterstof gezien.
Maar laten we nu een paar stappen terug gaan, naar een tijd voordat er waterstof en zuurstofatomen bestonden, en voor quark confinement, naar het moment van de big bang, toen de hele wereld bestond uit energie. Toen de ruimte zich uitstrekte en de energienivo's omlaag gingen, veranderde er een klein gedeelte van die energie van vorm, en werd solide, protonen, neutronen, en uiteindelijk u en ik. Hoe? Inherent aan het H2O molecuul zijn de verschijningsvormen van gas, vloeibaar, en vast. Dat is ingebouwd in de massa en lading van de atomen.
Is er iets inherent aan de golven/deeltjes van de big bang energie dat het gevoel van soliditeit geeft wanneer ze een bepaald nivo bereiken? Is er iets wat we niet weten van straling, de natuur er van, of de structuur, dat er voor zorgt dat het de vorm van materie kan aannemen?
Ik volg een reductionistische benadering en kijk naar het universum van het begin om te zien wat we kunnen leren van de “eerste principes”.
Zelfs met deze simplistische methode zullen we een universum vinden dat heel anders is dan wat we ervaren, zelfs alleen met onze zintuigen.
Ik ga er van uit de we alle natuurwetten kennen, een kookboek van de natuurkunde en chemie in het heelal. Het eerste noodzakelijke voorbehoud is dat om de één of andere bizarre reden de zelfvernietiging van deeltjes/anti-deeltjes paren niet compleet zou zijn. Als de energie van de big bang condenseert vormt het materie en anti-materie, theoretisch in gelijke hoeveelheden, Dit zou kunnen leiden tot een totale vernietiging van alle materie, maar dat was niet het geval. Een heel klein gedeelte van de materie overleefde, en wij zijn hier als het levende bewijs van die realiteit, net als elk ander tastbaar deeltje van ons fantastische universum. Nu dit het geval is, dan, gebaseerd op de natuurwetten en de begintoestand van de big bang, kan ik voorspellen dat door de alchemie van de stellaire temperaturen en de enorme druk van de supernova's, dat de 92 stabiele elementen zich zouden vormen. Ik weet dat onder die elementen natrium en chloor zouden zijn, Ik kan dan voorspellen dat zij chemisch zouden reageren, en natriumchloride zouden vormen, gewoon keukenzout. Dat alles zou bekend zijn vanuit de eerste principes.
Maar zou ik kunnen voorspellen dat door een fantastische combinatie van de bouwstenen van materie ik vreugde, waarnemingsvermogen, bewustzijn van emoties, en het metafysische verschijnsel van liefde zou vinden? Erg onwaarschijnlijk. In de ene mix van protonen, neutronen, en elektronen, krijg ik een zandkorrel. Dan neem ik dezelfde protonen, neutronen, en elektronen, meng ze tezamen in een andere mix, en dan krijg ik een stel hersens dat feiten kan registreren, emoties kan produceren, en waaruit een geest tevoorschijn komt die al die feiten en emoties kan integreren, en die die integratie ervaart. Het zijn dezelfde protonen, neutronen, en elektronen, ze hebben geen facelift gehad. En toch schijnt het één passief te zijn, terwijl het ander dynamisch is en leeft.
Nergens in de hersenen is het heldere groen van een boomblad, het blauw van de lucht. Maar ik zie het groene blad, en ik verbaas me over het blauw van de lucht. Ik hoor geluid, maar er is geen geluid in mijn hersenen. Waar komt dit afspelen van mijn zintuigen vandaan, een afspelen wat lijkt alsof het zich fysiek in mijn hersenen bevindt? Als het dat werkelijk is, dan is het heel goed verborgen.
Het simpele antwoord is dat we de biochemie van de audio en visuele delen van de hersenen interpreteren als geluid en licht. Natuurlijk is dat het geval, maar waar?
Een verzameling letters heeft geen betekenis, en in de letters is geen hint van de subjectieve betekenis van een woord. Maar van de letters, wanneer ze gecombineerd worden volgens de regels van een taal, kan een sonnet verrijzen. Een blanco oppervlak en een pot verf zeggen ons niets, maar door een kundige compositie verschijnt er een plaatje, zo krachtig dat men het doek aanraakt om te kijken of het echt is. De sonnet zit niet in de letters, net zo min als het schilderij in de verf zit. Maar voor de fysieke uitdrukking heeft het sonnet de letters nodig en het schilderij de verf. De lading van een electron komt van een elektron, maar de lading is niet gemaakt van de elektron. Komt geest, waarnemingsvermogen, van de hersenen op een vergelijkbare manier? Elk nivo van bestaan, van de kristalstructuur van zout tot aan de veranderende complexiteit van de hersenenen, is samengesteld van dezelfde 92 elementen van ons universum, die op hun beurt weer gemaakt zijn van een mix van protonen, neutronen, en elektronen. In dit geval, op welk nivo van atomaire complexiteit komt er bewustzijn, waarnemingsvermogen?
Freeman Dyson, een natuurkundige van het Institute for Advanced Study, Princeton, zegt dat het bestaat op een zeer laag nivo: “Atomen zijn vreemde dingen, ze gedragen zich eerder als actieve wezens dan als dode materie. ….. Het lijkt er op dat bewustzijn, zoals dat zich manifesteert in de mogelijkheid om keuzes te maken, in zekere mate aanwezig is in elk atoom.” Kan bewustzijn een deel zijn van dode materie, van een atoom?
John Archibald Wheeler, voormalig president van het Americaanse Natuurkundig Genootschap, natuurkundig professor emeritus van de Princeton Universiteit, winnaar van de Einstein Award, geeft een hint hoe dat zou kunnen. Wheeler ziet de wereld als het “het” (het tastbare ding) dat ontstaan is uit een “bit” (waarvan acht een byte van informatie vormen). Hij is geciteerd als iemand die de realiteit eerst zag als gemaakt van deeltjes, en toen, toen zijn kennis toenam, zag hij de deeltjes niet langer als deeltjes, maar als de manifestatie van krachtvelden. Nu, na een leven van studie, schijnt de realiteit de verschijningsvorm van informatie te zijn.
Shouchen Zhan aan de Stanford universiteit, en Anton Zeilinger aan de universiteit van Wenen, en Ed Fredkin van het Michigan Institute of Technology, zijn dezelfde mening toegedaan, namelijk dat materie komt van een gestructureerde of georganiseerde onderlaag van informatie. Dat tastbare materie feitelijk de manifestatie is van etherische informatie.
Het klinkt allemaal bizar. En het lijkt totaal niet op het lied dat ik in mijn jeugd geleerd heb. Maar het is maar een klein beetje meer ongeloofelijk dan het bewezen fenomeen dat ongrijpbare energie een metamorfose ondergaat naar materie.
Dit is heel logisch wanneer in feite materie is gemaakt van energie, en energie is gemaakt van informatie. Plotseling is het oude conondrum van hoe de materiele hersenen de etherische geest en bewustzijn opwekken verdampt. Het is geen kwestie van bewustzijn wat veroorzaakt wordt door materie, maar het is juist precies het tegenovergestelde, dat materie veroorzaakt wordt door bewustzijn.
Bewustzijn als informatie of wijsheid, is aanwezig in elk atoom. Bewustzijn is alomtegenwoordig in het heelal, net als wijsheid de basis is van al het bestaan.
De boom en alle andere delen van de natuur zijn fysieke uitdrukkingen van de golfvormige energie waarvan ze gemaakt zijn. En die golfvormige energie is niks anders dan de manifestatie van de wijsheid waar het van gemaakt is. Het bestaan wat zo vertrouwd is aan onze tastzin is maar een metafoor die subtiel impliceert dat er een onderliggende waarheid is die veel groter is in zijn eenvoud dan de meest exotische complexiteit van het leven en de hersenen. De diversiteit van de kosmos, opgebouwd van tijd, ruimte, en materie, is verrezen uit een singulariteit. Niet het fysieke soort wat verscholen zit in een zwart gat, maar een eenheid, tot stand gebracht door bewustzijn, de eerste scheppingsdaad.
J.A. Wheeler, tijdens een BBC uitzending “De Schepping van het Universum”, vatte de zoektocht naar de ultieme realiteit zo samen: “Volgens mij moet er ten grondslag aan alles niet een simpele formule liggen, maar een heel simpel IDEE. En volgens mij is dat idee, wanneer we het uiteindelijk ontdekken, zo overweldigend, zo onvermijdelijk, zo mooi, dat we tegen elkaar zullen zeggen: 'Hoe heeft het ooit anders kunnen zijn?'”
Plato beschreef onze perceptie van het leven alsof we personen zijn die schaduwen op een muur zien, en die totaal onbewust zijn van de realiteit die die twee dimensionale afbeeldingen produceert. De profeet Jesaja legde 300 jaar voor Plato de basis voor zijn anologie:
“Dan zullen de ogen der blinden geopend en de oren der doven ontsloten worden ….. Het volk dat in donkerheid wandelt, ziet een groot licht; over hen die wonen in een land van diepe duisternis, straalt een licht.” Jes 35:5, 9:1
Het bestuderen van ons universum blijkt uiteindelijk het beoefenen van semiotiek te zijn.
-
fred neerhoff
- Berichten: 4560
- Lid geworden op: di 13 dec 2011, 09:55
Re: Het mentale universum
Kan je bovenstaande teksten svp. in een paar zinnen samenvatten?
Re: Het mentale universum
Bs'dfred neerhoff schreef:Kan je bovenstaande teksten svp. in een paar zinnen samenvatten?
Het fysieke universum bestaat niet. Het enige wat bestaat is ons bewustzijn en observaties.
"More recently, described as “an intelligent universe” whose apparent concreteness is generated by cosmic data from an unknowable, organized source. The holographic theory says that: “…our brains mathematically construct hard reality by interpreting frequencies from a dimension transcending time and space. The brain is a hologram, interpreting a holographic universe.”
Cyberneticist David Foster
-
fred neerhoff
- Berichten: 4560
- Lid geworden op: di 13 dec 2011, 09:55
Re: Het mentale universum
De ruimte tussen jouw atoomkern en het daar omheen cirkelende elektron is weliswaar vacuum, maar NIET leeg. Binnen bedoelde ruimte bevindt zich immers het elektrische veld dat de zaak bij mekaar houdt. Zonder dat veld zou het elektron niet om jouw atoomkern kunnen blijven draaien.Eliyahu schreef:Nou neem nou materie, bijvoorbeeld ijzer. Dat bestaat uit een atoomkern, met daaromheen cirkelende elektronen.
Als je die atoomkern zou uitvergroten tot zeg een bal met een doorsnede van zo'n 10 cm, dan cirkelen de atomen daar omheen op een afstand van meer dan 6 km.
Dat betekent dan dat een toch zo solide aanvoelend iets als staal toch 99,9999999999999% helemaal niks is.
En dat ruimt toch al lekker op.
In één klap zijn we 99,9999999999999% van de materiele wereld kwijt.
Eliyahu schreef:Maar dan zitten we toch nog met die overblijvende 0,0000000000001%
Maar nou blijkt dat dat overgebleven restantje alleen maar bestaat in de vom van materie, iets fysieks, als je er naar kijkt. Op het moment dat het niet geobserveerd wordt, is het geen materie meer, maar verandert het in een golfbeweging.
Binnen de kwantumtheorie is de dualiteit van de materie inderdaad een contra -intuïtief fenomeen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Dualiteit_ ... sdualiteit ). Echter, tot op heden is die tweeslachtigheid binnen de atomaire wereld niettemin experimenteel bevestigd, en kun je er productief mee verder rekenen.
Omdat iets contra-intuïtief is wil dat nog niet zeggen dat dat iets onwaar is. De relativiteitstheorie is een ander voorbeeld van een experimenteel geverifieerde theorie die contra-intuïtief is.
Je moet natuurlijk niet alles geloven. Zonder kwantum fysica geen computer en zonder de relativiteitstheorie geen GPS in je auto. Hoezo geen fysieke entiteit?Eliyahu schreef:Mensen veel slimmer en veel geleerder dan ik hebben daaruit geconcludeerd dat het heelal een mentaal iets is, en niet een fysieke entiteit.
Totdat er over de zogenaamde Einstein-Bohr controverse - die handelt over het al dan niet gedetermineerd zijn van de materie - wetenschappelijke consensus is zullen we in onzekerheid over de aard van de materie moeten leven.
Niet iedereen, zelfs niet de door jou aangehaalde geleerden kunnen leven met die onzekerheid en gaan speculeren alsof hun leven ervan afhangt. En sommigen vinden dan houvast in een god.
Re: Het mentale universum
Bs'dfred neerhoff schreef:Je moet natuurlijk niet alles geloven. Zonder kwantum fysica geen computer en zonder de relativiteitstheorie geen GPS in je auto. Hoezo geen fysieke entiteit?Eliyahu schreef:Mensen veel slimmer en veel geleerder dan ik hebben daaruit geconcludeerd dat het heelal een mentaal iets is, en niet een fysieke entiteit.
Dat kan je hier lezen, en het is niet de eerste de beste die dat zegt:
http://henry.pha.jhu.edu/The.mental.universe.pdf
-
fred neerhoff
- Berichten: 4560
- Lid geworden op: di 13 dec 2011, 09:55
Re: Het mentale universum
Ach ja, de eerste de beste of niet, zolang er geen wetenschappelijke consensus bestaat, blijft het een kwestie van speculatie. Voor mij is het experiment de enige zekerheid en voor jou je god. Prima toch?
Re: Het mentale universum
Bs"dfred neerhoff schreef: ↑vr 10 okt 2014, 15:46 Ach ja, de eerste de beste of niet, zolang er geen wetenschappelijke consensus bestaat, blijft het een kwestie van speculatie. Voor mij is het experiment de enige zekerheid en voor jou je god. Prima toch?
Er was eeuwen lang consensus over het feit dat de aarde plat was. Die consensus moet je niet al te serieus nemen.
En er is consensus onder natuurkundigen dat het universum mentaal is en niet materieel.
Op die page waar een excerpt van het artikel over het "Mental Universe" staat, daar staat een commentaar wat zegt: "I thought based on that non-mainstream view of QM that he might be a marginal figure, but hardly. His statements lend a great deal of credibility to the idea of consciousness as central to QM and therefore reality."
En de auteur van het artikel, de professor natuurkunde, antwoordt daarop:
"But the truly remarkable thing is that the view of QM that I express is NOT "non-mainstream." It is totally non-controversial. What IS controversial, is talking about it. (It has been accurately called physics' skeleton in the closet). Something really has to be done about this, and I am at least trying."
Dus het mentale universum is een feit, een onomstreden algemeen geaccepteerd feit. Dat is: Onder wetenschappers.
Wat wel omstreden is, dat is er over spreken. Het wordt onder het tapijt geveegd, het is het lijk in de kast van de natuurkundigen.
En daarom is dit feit vrijwel onbekend bij de gewone burger.
De consensus is er. Het wordt alleen onder het tapijt geveegd omdat het niet past in atheïstische materialistische wereldbeeld.
Re: Het mentale universum
Bs"d
Het heelal werkt net even anders dan iedereen dacht.
De bouwstenen van het heelal, als je helemaal naar de bodem gaat, naar het kleinste van het kleinste, kleiner dan atomen, kleiner dan quarks, naar het substraat van materie, dan blijkt dat informatie te zijn. Ons heelal is gemaakt van informatie.
Maar informatie is een totaal abstract iets, zonder enige fysieke substantie.
En zo weten we dat het hele heelal mentaal is, en niet fysiek.
https://www.rd.nl/artikel/686410-het-he ... reen-dacht
Het heelal werkt net even anders dan iedereen dacht.
De bouwstenen van het heelal, als je helemaal naar de bodem gaat, naar het kleinste van het kleinste, kleiner dan atomen, kleiner dan quarks, naar het substraat van materie, dan blijkt dat informatie te zijn. Ons heelal is gemaakt van informatie.
Maar informatie is een totaal abstract iets, zonder enige fysieke substantie.
En zo weten we dat het hele heelal mentaal is, en niet fysiek.
https://www.rd.nl/artikel/686410-het-he ... reen-dacht