Wel ben ik het eens met Cliteur's analyse van de politiek correcte reacties van zogenaamde progressieve intellectuelen op de moord op Theo van Gogh (pag. 58 ev.). Hun wankelmoedige houding - zoals die van Iran Buruma in zijn boek 'Dood van een gezonde roker'( 2006) - interpreteert hij als een bange afweer reactie op de verstoring van hun multculti sprookje. Ook ben ik het eens met zijn kritiek op de gelovige moslim Tariq Ramadan.
Wel zou ik die "progressieve intellectuelen" eerder betitelen al loepzuivere reactionairen. Vooral diegenen onder hen die blijven volharden in de "eigen schuld theorie" (Theo van Gogh zou de moord op zijn persoon over zichzelf afgeroepen hebben) zouden immers het liefst terug willen naar de tijd van hun gedroomde, maar niet bestaande realiteit. Een tijd waarin hun toen "progressief" genoemde theoriën als kankergezwellen nog ongeremd konden voortwoekeren.
Laatst gewijzigd door fred neerhoff op ma 21 mei 2012, 16:06, 1 keer totaal gewijzigd.
Mijn kritiek op Cliteur betreft voornamelijk zijn moralisme. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting waar het zijn appreciatie van religie betreft.
Wat mijzelf betreft gaat het dan in de eerste plaats om het blote inzicht dat religie (waaronder godsdienst) voor politieke doeleinden kan worden ingezet. Ten goede of ten kwade. Het is maar net vanuit welk perspectief (of in wiens belang) er wordt geoordeeld.
Zo bezien, wordt religiekritiek kritiek op machtsuitoefening en niet het sleetse veroordelen van religie an sich.
In het verlengde hiervan ligt het inzicht dat religie net zolang zal bestaan zolang er politiek bestaat: religie is niet intrinsiek slecht of goed, maar een feitelijk gegeven.
Is men eenmaal van god en bijbel los, dan komt ook de weg vrij om de dingen te zien zoals ze zijn in plaats van hoe zij behoren te zijn.
fred neerhoff schreef:Mijn kritiek op Cliteur betreft voornamelijk zijn moralisme. Dit komt bijvoorbeeld tot uiting waar het zijn appreciatie van religie betreft.
Religie (en niet slechts godsdienst alléén) is als een mes of een hamer: het kan ten goede en ten kwade worden ingezet. Het kenmerkt de zogenaamde nieuwe atheïsten (dat zij het liefst in hoofdletters zouden willen schrijven) dat zij dit (subtiele) onderscheid tussen religie an sich en het politieke gebruik ervan volledig negeren en bovendien tot vervelens toe de zogenaamd inherente "slechtheid" van religie blijven benadrukken. Zoals ook de rationele onhoudbaarheid van bijbelse parabels - zoals die mbt. de Ark van Noach - blijven uitspinnen. Alsof zij het sinterklaasfeest willen afschaffen omdat zijzelf teleurgesteld zijn dat het slechts een sprookje betreft. Zo'n preoccupatie met (vooral) het christendom belemmert elk rationeel inzicht in de ware aard van religie.
Ook Paul Cliteur loopt in deze (morele) val.
Laatst gewijzigd door fred neerhoff op ma 21 mei 2012, 16:09, 1 keer totaal gewijzigd.
Verder blijkt Cliteur's pre-occupatie met het christendom uit zijn argumentatie waar het zijn pleidooi voor dierenrechten betreft. Daartoe verwijst hij in de eerste plaats naar Schopenhauer die verkondigde dat sympathie moet worden opgebracht voor alles wat kan lijden - dus, zo voegt Cliteur daar aan toe, ook voor dieren. Aldus zou medelijden de ware grondslag voor de moraal zijn (lijden is het centrale thema van het christendom).
Maar niet medelijden met dierenleed lijkt het ware kernmotief maar identificatie (een vorm van eigenbelang zoals elk streven naar geestelijk comfort). Verder identificeert een mens zich makkelijker met een chimpansee dan met een kakkerlak. Om maar niet te spreken van een babymens dat net zoals een volwassen marmot niet in staat is tot redelijk denken (Kant's - valse - motief om dieren rechten te ontzeggen).
Vanuit de luxe positie van een volle maag en goede gezondheidszorg is het nogal hypocriet om medelijden op te voeren als grondslag voor de moraal. Wat dat betreft vertoont de dierenrechten beweging alle kenmerken van de christelijke charitas door de vrijgestelde klasse. Hun directe belangen zijn immers veilig gesteld zodat zij vanuit een zekere luxe positie het vrijblijvend kunnen opnemen voor insecten en andere dieren waarmee zij zich kunnen identificeren.
Wat mij betreft is niet medelijden maar eigenbelang de grondslag van de moraal. Immers de drang tot (over)leven is de motor in Darwin's evolutietheorie. De publieke moraal is dan niets anders dan de resultante van een belangen economie.
religie zal bestaan zolang er politiek bestaat: religie is niet intrinsiek slecht of goed, maar een feitelijk gegeven.
Ik heb het idee dat je hier religie met ideologie verwisselt. Voor mij is religie verbonden met een notie van het hogere en met dualisme en idealisme. Ideologie is een neutralere term. Religies zijn ideologieën maar niet elke ideologie is religieus. Politiek zal bestaan zolang er ideologie bestaat zou ik zeggen.
Religie en ideologie zijn nagenoeg gelijk te stellen. Zie hiervoor o.a. The New Encyclopedia of Unbelieve. Je kunt ook even de definities op Wikipedia bekijken. Ten slotte is er nog de Oxford Companion to Philosophy.
